Zo gaat dat

Als ik onder de douche sta, voelt het alsof het gewoon elf uur ’s avonds is en zeker niet als half drie ’s nachts. Realiteit is dat het dat wel is. Jammer alleen dat het niet voelt alsof het half acht ’s ochtends is als mijn wekker om zes uur gaat. Zo gaat dat nu eenmaal. Het goede nieuws? Dat ik eindelijk eens ècht als een real life student bij de voorlichtingen sta. Denk ik.

Als je zo’n kroegpoes bent als ik, dan weet je precies waar ik het over heb. Stappen is mijn tweede natuur en daarom komt die eerste Safari-7up als een baksteen aan terwijl mijn giechelgehalte lineair stijgt met het alcoholpercentage. Zoals het een echt feestbeest betaamt, neem ik mezelf voor om rond twaalf uur richting huis te gaan. Ik moet tenslotte om zes uur opstaan (of toch eerder? Goed, first thing wanneer ik thuiskom is dat uitzoeken…) en een beetje presentabel voor de dag komen.

Als hij weggaat, ga ik ook

“Als Y weggaat, ga ik ook weg,” zeg ik tegen X en Y. Dat is de enige manier om de kroegtijger in mij te temmen. Mijn plan lijkt te werken als Y zijn laatste drankje opheeft en aanstalten maakt om weg te gaan. Hé, wat doet een vriend van mijn vriend hier? Gezellig! Terwijl hij en mijn vriend een biertje bestellen aan de bar, staat Y op om die van hem te betalen. Na wat hoofdrekenen komen Y en ik allebei tot een andere conclusie, die bij het afrekenen ook nog eens fout blijkt te zijn. Ach. Ik kijk X aan. Wat doen wij?

Altijd een goed excuus

We belanden in een andere kroeg met een live optreden en na afloop goede muziek. Rond twee uur neem ik me voor dat ik na X’s drankje ècht wegga, maar leuke nummers zijn altijd een goed excuus om te blijven. Voor ik het weet, is er weer een halfuur voorbij… Zo gaat dat.

Slapen? Ben je gek

De meeste mensen ploffen gelijk in hun bed als ze ’s nachts thuiskomen, maar ik besluit dat het een beter idee is om nu eerst te gaan douchen. Om half drie stap ik onder de douche en realiseer me dat het helemaal geen half drie lijkt – eerder half elf. Ik zou makkelijk dat blogje dat in mijn hoofd rondspookt nog even kunnen typen of een paar hoofdstukken in mijn boek kunnen lezen, maar als ik om drie uur eindelijk in bed lig, ga ik toch maar slapen.

Ik heb nog een uur

Ik word wakker en merk dat mijn vriend bij mij in bed kruipt. Waarschijnlijk mompel ik iets als: “whlaat ishet?” en volgens hem kan nog een uur slapen voor ik op moet. Een welterustenkusje later denk ik bij mezelf: “Oké, ik moet nu slapen want zo veel tijd heb ik niet meer. Als ik maar niet door de wekker heen slaap” en zo houd mezelf effectief wakker. “Op z’n minst lijk ik morgen op een echte student,” denk ik nog voor ik in slaap val.

Dit is geen half acht

Als de wekker dan eindelijk gaat, realiseer ik me onmiddelijk dat dit totaal niet voelt als half acht in de ochtend. Het is zes uur maar ik heb het gevoel dat ik net in bed gedoken ben. Mijn ogen hebben zwaarder geschut dan lucifers nodig om ze open te krijgen en ik verwacht minstens een halve doos plamuur aan te moeten brengen om die wallen weg te werken na nog geen drie uur slaap. Ik bereid me op het ergste voor wanneer ik mijn bril op zet en in de spiegel kijk.

Aantal

En weet je wat? Voor iemand met zo weinig slaap zie ik er verdomd goed uit. Zelfs na 31 uur wakker te zijn geweest, drie uur slaap, vijf voorlichtingscolleges en zo’n zeventig mensen aan onze stand op de informatiemarkt tijdens de open dag op de uni. Aantal mijmerende mama’s: veel. Aantal schuchtere scholieren: minder dan vorige keer. Aantal knikkebollende schrijfmeisjes: één. Heb ik het leuk gehad? Ja!