Categorieën
Columns

Ziek, zwak en misselijk

Half Nederland ligt ziek, zwak en misselijk in bed terwijl we de welbekende uitdrukking “het heerst” weer onder het stof vandaan halen. Bij de één komt het er van boven en van onder uit, de ander ligt ijlend onder de wol door de koorts en weer een volgende snottert er gewoon op los. Dan heb je nog diegene die de longen uit haar lijf hoest, en dat kan behoorlijk wat roet in het eten gooien.

Beeld je eens in dat je met die leuke jongen in een cafétje zit. Jij aan de warme chocolademelk met slagroom en jullie praten over van alles en nog wat. Net als het gesprek een wel heel interessante wending neemt, gebeurt het: je barst uit – precies op dát moment – in een hoestbui, alsof je Eyjafjallajökull bent. Als je je hand opent ben je maar wat opgelucht om te zien dat hij nog helemaal schoon is. Nu nog wel.

Geblaf vooraf en romantiek

Dat is slechts het begin. Daarna kom je er niet meer vanaf. Als je in bed gaat liggen, lig je te blaffen als een hond met als gevolg dat je lover natuurlijk geen oog meer dicht doet. Jij ook niet, trouwens. Dat romantische avontuur onder de dekens kun je wel vergeten, want hoe ga je in godsnaam iets doen als je iedere drie seconden met een zware rochel de romantiek weghoest? Sowieso, dat geblaf vooraf doet al niet veel goeds voor de sfeer die essentieel is voor een spannend bedavontuur.

Niet alleen bederft het de romantiek. Wat dacht je van je algemene humeur? Bij iedere hoestaanval heb je het gevoel dat je ribbenkast uit elkaar barst en achteraf lijkt het alsof ze stuk voor stuk gekneusd zijn. Dan heb ik het nog niet eens over die onsmakelijke slijmproppen gehad waar je maar niet vanaf lijkt te komen en het feit dat je je gewoon beroerd voelt. Dat je geen zinnen af kunt maken. Dat je keel aanvoelt alsof je er met een stuk schuurpapier doorheen bent gegaan.

Hoesten en luisteren

Het doet je professionaliteit eveneens weinig goeds. Stel je voor dat je een scriptiegesprek hebt met je begeleider over de laatste versie die je zondagnacht hebt ingeleverd (toen je ook al blafte als een hond). Hij heeft eigenlijk geen tijd maar propt je er toch nog een halfuurtje tussen. Top! Tot je bijna één van die proppen kwijt bent dankzij een reuzehoestbui terwijl de begeleider je vragend aankijkt of je wel naar hem luistert. Natuurlijk doe je dat. Jammer alleen dat je niets hoort als je bijna stikt van het hoesten.

Niesaanvallen

Het houdt maar niet op en het wordt er echt niet beter op, zeker niet als je oor- en keelpijn hebt met daarbij nog voorhoofd- en bijholteontstekingen, die altijd gratis niesaanvallen erbij geven waarmee je het gevoel hebt dat je hersenen er nog net niet uitkomen. Dat is maar goed ook, want hoe ga je anders die scriptie aanpassen?

Ik weet best dat ziek zijn op deze manier eigenlijk niet iets is waar we over moeten zeuren. We moeten gewoon maar positief zijn. Maar eerlijk is eerlijk: als je ziek bent, voel je je beroerd. Als het snot er aan alle kanten uit komt, heb je helemaal geen zin om positief te zijn. Dan wil je het liefst onder een dekentje liggen op de bank, een beetje tv kijken en de nodige liters thee drinken en het liefst vertroeteld worden. Dat mag ook best. Maar dat hoesten gooit dan weer roet in het eten, want rustig liggen is er niet bij en voor je het weet heb je die hete thee over je heen. Zelfs al is holteontsteking duizend keer zo pijnlijk, doe mij dat dan maar. Als ik ziek ben, wil ik namelijk maar één ding: rust. Maar goed, die scriptie moet toch aangepast worden.

Één reactie op “Ziek, zwak en misselijk”

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *