Wat je kunt met Engels

“Wil je docent worden?” Nee, absoluut niet. “Ga je vertalen dan?” Nee, ook niet. En dan verschijnt er zo’n maar-waarom-studeer-je-dan-Engels blik. Een blik die inmiddels behoorlijk vervelend begint te worden. Echt waar, met Engels kun je meer dan lesgeven of vertalen. Veel meer.

Het is wel verleidelijk hoor, vertalen. Ik erger me vaak groen en geel aan de ondertiteling van veel programma’s. Om maar weer Masterchef Australia als voorbeeld te nemen: een macaron is geen bitterkoekje. De vertalers denken consequent van wel. Voice-overs kunnen er ook wat van. ‘Callum’ spreek je niet uit als ‘Kullum,’ meneer de Masterchef voice-over. Dan is de vraag nog of ik er gelukkig van zou worden. Als dat het geval was, dan had ik die vakken wel gevolgd, en zou ik de master wel gaan doen.

Met taal spelen

Je kan bijvoorbeeld gaan voor een master in linguistics (taalwetenschap). Kortom, nadenken over ieder aspect van taal, en dat weergeven in bomen. Zinnen uitpluizen op gebied van betekenis, klank, zinsconstructie en ga zo maar door. Net als met woorden. En maar bomen tekenen. We hebben nu heel wat van die vakken gehad en godzijdank heb ik alles in één keer gehaald want ik vond het vreselijk. Ik houd best van mierenneuken maar dit is nog erger dan op alle slakken zout leggen. Gelukkig zijn er ook studenten die het wèl leuk vinden.

Woorden uitpluizen

En dan bedoel ik niet op het niveau van linguistics. Dit is waar ik van hou. Neem een boek en pluis ‘m uit. Eigenlijk kun je naar alles kijken, afhankelijk van de theorie die je kiest (kijk je naar de intenties van de auteur of juist naar jouw reactie als lezer? Zo zijn er nog talloze – soms idiote – theorieën) of van het aspect wat je interesseert. Je moest eens weten hoe veel essays ik al over The Help heb geschreven.

Kruising

Nog zoiets wat me fascineert, is Old English en Middle English. Inmiddels zijn het dode talen, maar ze komen nog regelmatig terug. Hier krijg je een soort kruising: om ze te onderzoeken, kijk je er met een taalwetenschappelijk oog naar. Maar in het jaar kruik hadden ze nog geen voice recorders, dus hoe het klonk, weten we eigenlijk niet. Best lastig dus. Daarom is literatuur een veel gebruikte bron, en dat is mijn ding. Taalwetenschap boeit me geen zak, maar taaleigenschappen uit literatuur halen vind ik heerlijk. Geloof het of niet, maar ook voor deze dingen zijn mensen nodig. Zo kun je bijvoorbeeld specialiseren in de taal die Geoffrey Chaucer (o.a. The Canterbury Tales) gebruikte. Ik kan nu bijvoorbeeld als een krakende kraai Middle English hardop lezen. Of in ieder geval iets wat erop lijkt, want je weet het nooit zeker met een dode taal.

Communicatie

Bij al die bovenstaande dingen staan we meestal niet stil. We gebruiken taal – en dus ook Engels – voornamelijk om te communiceren. Voor sommige beroepen is het heel handig om daar alles vanaf te weten. Stiekem hoop ik dat ze gelijk bestuderen waarom de NS het zo immens moeilijk vindt om te laten weten dat een trein niet rijdt. Of waarom de machinist in kwestie dat nog niet eens weet. En dat deze studenten daar dan ook iets aan kunnen doen.

Boeken, tijdschriften en moderne media

Dit is mijn straatje. Er zijn zat masters (mits je goed zoekt) waarmee je van je liefde voor boeken je beroep kunt maken. Bij een uitgeverij bijvoorbeeld. Wie weet kun je zelf woorden creëren; dan is een redactie een prima plek voor al je creatieve uitlatingen. Of een webredactie, natuurlijk. De internetwereld staat immers nooit stil. Of wat dacht je van onderzoek doen bij de Koninklijke Bibliotheek? Vul het zelf allemaal maar in.

En ik?

Doe mij maar een redactie waar ik naar hartelust kan schrijven over boeken. En dan niet ik-vind-dit-een-leuk boek, maar een beetje uitpluizen. Dingen die voor de meeste mensen oersaai klinken, lekker anders verwoorden zodat het ineens wèl leuk wordt. Yes please.