Categorieën
Columns

Vol

Vol

Mijn hoofd zit zo vol en jammer genoeg niet met de tentamenstof waar ik de afgelopen dagen op heb zitten blokken. Nee, vooral met zorgen over die tentamens (juist omdat de stof niet in mijn hoofd zit), over dat essay dat compleet instortte waardoor ik er opnieuw mee moest beginnen en nog veel meer andere dingen. Zo veel dingen.

Ik denk dat we dat allemaal wel herkennen, die momenten waarop het gewoon te druk en te vol in je hoofd is met verplichtingen, dingen die je niet moet vergeten, dilemma’s en ook nog al die andere dingen die gaande zijn. Als ik rustig op de bank ga zitten, is dat alles behalve rustig en draait mijn brein overuren.

Een paar minuten met mijn brein

  • Pff. Als ik vandaag de knoop moet doorhakken, dan ga ik dus echt afstuderen. Niets geen extra vak in blok 4.
  • Wie heeft dat automatisch afstuderen überhaupt bedacht?
  • En waarom is er geen uitzondering voor studenten die ruim binnen de drie jaar die je officieel voor je bachelor hebt, klaar zijn?
  • Als ze dan al zoiets bedenken, waarom is niemand fatsoenlijk op de hoogte van hoe het zit en hoor ik minstens zes verschillende dingen?
  • Waarom mag je pas uitstel aanvragen als je bericht van afstuderen krijgt? Is het niet handiger als je ze voor bent?
  • Waarom maak ik me hier zo druk om terwijl ik eerst nog mijn tentamen, essay en research essay moet halen?
  • Oja, dat essay. Ik loop achter op schema.
  • Maar gelukkig vond ik dankzij even kletsen met een vriendinnetje een nieuw onderwerp en weet ik ook nog eens wat ik moet doen daarvoor.
  • Alleen die vijf bronnen…
  • Goed, concentreer je. Je hebt nog geen blogje voor morgen getypt. Je hebt nog niet eens een onderwerp.
  • Oh, wat is dit een leuke The Big Bang Theory ook al heb ik ‘m pas een miljoen keer gezien.
  • Ik heb zo’n zin in Londen! Maar wat zou ik allemaal mee moeten nemen? T-shirts, truien, winterjas, zomerjas?
  • En eigenlijk heb ik echt dringend nieuwe All Stars nodig voor ik vertrek, want mijn huidige vallen na drie jaar uit elkaar en ik loop bijna door de zool heen.
  • Goed. Nu is het klaar. Ik moet ontspannen, weet je nog?

Twee minuten later

  • Morgen (inmiddels dus vandaag!) houd ik een vertaaldagje en ga ik vertalen tot ik het binnen een uur kan in plaats van tweeënhalf uur. Dan red ik het tenminste op dat twee-urige tentamen.
  • En het cultuurdeel herhalen. Maar dat ken ik wel.
  • Goed, ik herken het. Maar over de geschiedenis van Old English weet ik wel heel veel.
  • Wacht eens even. Het is natuurlijk Pasen maandag en dinsdag.
  • Ik heb trek. Wanneer is het tijd voor mijn toetje?
  • Eigenlijk heb ik geen zin in het toetje want er staat alleen nog halfvolle yoghurt in de koelkast.
  • Dan kan het wel kersensmaak zijn, die waterige drab hoef ik niet.

Terwijl ik in al die gedachten verzonken zit, vraagt mijn vriend ineens of ik een toetje wil, alsof hij mijn gedachten kan lezen (en dat kan hij ’s avonds tussen negen en tien, want dan heb ik altijd zin in een toetje). En hij haalt ’s avonds voor mij een bolletje Italiaans ijs (yoghurt amarena – dat zijn pas kersen!), omdat ik al gedouchet en wel in mijn pyjama op de bank zit. Dat is het moment waarop mijn brein even pauze neemt. Voor dat ijsje, maar vooral voor mijn lieve vriend en kijken we samen slechte Nederlandse tv over slechte weggebruikers. En ik? Ik denk even niet na.

En weet je wat? Die (vaak ook nutteloze) gedachten opschrijven lucht toch best wel op. Pfew.

2 reacties op “Vol”

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *