Weet je nog, toen je in de brugklas ineens terechtkwam in de wereld van amperbroekies en reetveters? Ik wel, en ik vond het maar niets. Zo’n touwtje tussen je billen kon toch nooit lekker zitten?
We stonden voor het eerst met z’n allen in de kleedkamers voor onze eerste gymles in de brugklas. De meisjes, bedoel ik natuurlijk. Ik kleedde me gewoon uit zoals ik altijd op de basisschool had gedaan. Niets geen preuts gedoe, zelfs al begon ik al best een mevrouwtje te worden. Mijn vriendinnen deden netzomin moeilijk.
Strings!
Maar die andere groep meisjes leek zich in allerlei bochten te wurmen, zodat wij maar niets zouden zien. Alsof we gekeken hadden als ze normaal hadden gedaan. En ineens viel het me op: ze droegen strings! Ik wist dat het gebeurde – één van mijn oudere nichtjes had het er met me over gehad – maar nog nooit had ik het gezien.
Billentouwtje
Ik stelde me erbij voor dat ze de hele dag met het gevoel dat er een touwtje tussen hun billen zat rondliepen, maar we merkten er nooit wat van. Behalve natuurlijk als je weer eens achter een van hen zat en er zo’n ‘driehoekje’ boven de broek uitstak. Een soort van bouwvakkerslook, maar dan met een touwtje ervoor.
Ik ook
Mij niet gezien. Ik bedoel, ik had er wel één, hoor. Toen ik twaalf werd, gaf mijn tante me een string voor mijn verjaardag. Hij was zachtgeel met een grote vis en wat kleinere visjes erop, inclusief een paar glitterende koraaltjes. Mooi niet dat ik die aan zou doen, zelfs niet al droegen alle meisjes in de klas wel strings.
Amperbroekie vs. omaonderbroek
Toen gebeurde het. Zomaar, op een dag, trok ik toch die string aan, nieuwsgierig naar waarom de andere meisjes ze steevast leken te dragen. Dacht ik eerst dat het aan zou voelen als een touwtje tussen je billen, zo had ik nu het gevoel dat dit ’touwtje’ minstens de doorsnede van een deofles had. Amperbroekie? Ik had hier meer last van dan een omaonderbroek. Zou het ooit wennen?
Gelukkig was ik er net op tijd bij. Zonder string was je namelijk echt nog een kind, een loser. Mèt string, oeh la la!
10 reacties op “Toen je nog brugpieper was: Strings”
Oh bij ons was het niet zo dat je zonder string een loser was, maar wat me wel opviel, was dat het juist de meisjes waren die ehhhhh zoiets juist beter niet konden dragen zeg maar. Was geen smakelijk gezicht in de kleedkamer.
De string, ik heb er nooit van leren houden. Bij ons in de klas was je ook een loser als je geen string had. Nou, ik vond het verschrikkelijk, geef mij maar een omaonderbroek! 🙂
Ik ben altijd trouw vast blijven houden aan mijn oma onderbroeken, geen touwtjes tussen je billen voor mij!
Ik voel geloof ik een generatiekloof… Toen ik brugger (en tweedeklasser, derdeklasser en zelfs vierdeklasser was), liep niemand in die dingen. Uitgezonderd één meisje die zich in de raarste (lees: meest exhibisionistische) bochten wrong om maar zoveel mogelijk van haarzelf te laten zien….
Maargoed, dat waren nog de jaren 90 😉 Blij dat ik me toentertijd niet met dat soort dingen heb moeten bezighouden 😉
Die cheerleaders foto! Geweldig =D
Hahah, dit is ZO herkenbaar! Vooral dat stukje over de eerste gymles in de brugklas! Beter op het HBO geen strings meer, voor het geval je scheef in het rooster had gekeken en je toch ineens een praktijkles bleek te hebben.. 😉
Hahaha dat laatste plaatje. Geniaal.
Hahahaha! Herkenbaar 😉 Dat was echt wel een dingetje op mijn school. Als iemand de randjes van je onderbroek zag schreeuwden ze meteen “OMAONDERBROEK!!” naar je. Trauma’s. Ik moest dus ook toen maar aan de strings, wat ik dus weer niet durfde te kopen want hoe moest ik dat mijn moeder weer uitleggen. Ohhh, tough life was dat in de brugklas hoor!
Bij ons begon het al op de basisschool, in groep zeven of zo. Achteraf gezien echt bizar vroeg. Maar er werd niet echt geheimzinnig over gedaan, er werd juist áltijd over gepraat, net als over BH’s en ‘Wat zou je doen als je erachter kwam dan je man vroeger een vrouw was?’ :’)
No comment!