Zeker met die prachtige sneeuw ben ik helemaal in de kerstsferen. Ik kreeg de kerstkaartenkriebels en sloeg mijn slag bij Paperchase. Tot ik bij de kassa kwam en even moest slikken… Een typisch geval van “oeps, ik ben een rekenwonder en kocht 51 kaarten.”
Vol enthousiasme stond ik te kijken naar alle kaarten die ze hadden. We weten allemaal dat je bij Expo genoeg leuk spul kunt vinden, maar Paperchase is net weer even anders. Dan weet je in ieder geval redelijk zeker dat er niet nog drie dezelfde exemplaren op de muur van de ander komen te hangen, zoals met Forever Friends-kaarten het geval is. Zo gek als ik ben op mooie, bijzondere boekjes, zo gek ben ik dus ook op mooie, bijzondere kaarten. Na lang twijfelen en ronddwalen door de winkel hakte ik dan eindelijk de knoop door, om vervolgens met zes setjes van meerdere kaarten naar de kassa te lopen. Het was immers drie voor de prijs van twee.
Eenendertig euro
Voor de prijs van de duurste sets natuurlijk, typisch weer zoiets waar ik niet bij stilsta. Hoe dan ook blijft €31,- voor wat kaarten een hoop geld. Vroeger maakte ik ze zelf en laten we zeggen dat dat lang zo duur niet is. Even stond ik daar met mijn handen in het haar en in die paar seconden bedacht ik me hoe veel boodschappen of kerstcadeautjes ik voor dat geld zou kunnen halen. Het kassameisje was zich van geen kwaad bewust en ik kon het niet over mijn hart verkrijgen om te zeggen dat ik al die kaarten dan toch maar niet wilde (vertaling: ik ben een watje met zulke dingen). Weer een paar seconden later zat mijn pinpas in de automaat en liep ik met een feestelijke kersttas de winkel uit, mezelf nog altijd een beetje verwijtend dat ik dit gedaan had.
Rekenwonder
Ik ben ook gewoon zo’n rekenwonder. Wiskunde, ja. Hoofdrekenen? Alleen als ik er uitgebreid de tijd voor heb of een rekenmachine in mijn handen gedrukt krijg. Zo had ik bijvoorbeeld bedacht dat ik dertig kaarten nodig zou hebben alleen al voor mijn familie. Waarom denk je dat ik al die kaarten insloeg? Het zijn er namelijk wel 51. Geloof me, daar stond ik ook van te kijken toen ik thuiskwam en besloot om toch maar even te tellen. In feite heb ik dan zo’n €0,60 per stuk betaald (dat kan ik dan wel weer uitrekenen) en als je het op die manier bekijkt, valt het best mee, toch?
Shopaholic
Ineens voel ik me zo’n typische vrouw. Zo’n meisje met een gat in haar hand, terwijl daar normaal toch echt een stuk cement lijkt te zitten. Meestal moet ik zo lang over een aankoop nadenken, dat het al weg is tegen de tijd dat ik de knoop doorgehakt heb. En nu stond ik daar, met mijn mooie Paperchasetasje en die fantastische kaarten. Ik had het bonnetje. Ik kon nog terug.
Meer dan genoeg kerstkaarten
Nu staat de tas in de huiskamer, gevuld met kerstkaarten die met smart wachten om beschreven te worden. De shopaholic in mij zorgde ervoor dat ik niet terugkon. En die dertig kaarten voor mijn familie? Laten we zeggen dat ik het met iets meer dan de helft ook wel red. Maar iets zegt me dat ze wel opkomen…
4 reacties op “Toen ik kerstkaarten ging kopen”
Wow, dat is aardig duur ja.
Nou, prijzig, inderdaad!
Tip: koop kerstkaarten áltijd na kerst, dan zijn ze veeeel goedkoper :D.
Zorg maar gewoon dat je ze allemaal gebruikt dan realiseer je dat het een nuttige aankoop was.
Fijne Kerst gewenst.