Categorieën
Kijkvoer

The Great Gatsby

The Great Gatsby

Na het bekijken van de trailer van The Great Gatsby wist ik eigenlijk nog niets, behalve dan dat ik deze film echt wilde zien. De korte beelden laten glamour, extravagance en mysterie doorschemeren. Met die indrukken las ik het boek en zat ik gisteravond in de zaal om de klassieker op het moderne 3D-doek te aanschouwen.

Het verhaal

Je zou verwachten (ik tenminste wel) dat een boek genaamd The Great Gatsby verteld wordt door Gatsby zelf, maar nee. F. Scott Fitzgerald laat dat over aan Nick Carraway, in de verfilming gespeeld door Tobey Maguire. Hij woont op het minder chique West Egg (Long Island in New York), naast een toch wel heel chique sprookjeskasteel waar Jay Gatsby (Leonardo DiCaprio) woont en veel uitbundige feesten geeft waar heel New York onuitgenodigd op afkomt. Nick komt hier pas achter als hij op bezoek gaat bij zijn nichtje Daisy Buchanan (Carey Mulligan) en daar golfprof Jordan Baker (Elizabeth Debicki) ontmoet, die hem vraagt of hij Gatsby kent. Het lijkt een onschuldige vraag, maar hij blijkt allesbepalend voor de rest van het verhaal. Een verhaal met mooie auto’s, glamourfeestjes, drank en onverwachte wendingen.

Vind ik leuk

Eén van de dingen die mij al in het begin opvalt is dat de film heel dicht bij het originele boek blijft. Veel quotes zijn letterlijk overgenomen en zeker als je het boek de dag ervoor gelezen hebt, valt dat op. Over het boek was ik niet razend enthousiast: het las fijn weg, maar zoals gewoonlijk heb ik meer context nodig voordat ik een klassieker kan waarderen voor wat het werkelijk is. De film daarentegen heeft dat beeld veranderd. Het was alsof het boek de lijntjes van een kleurplaat was, waarbij de film de kleuren invulde. Het verhaal kwam echt tot leven en liet me de klassieker meer waarderen. Ook knap is dat de film wel een heel eigen interpretatie heeft.

Die interpretatie komt vooral tot uiting in de beelden en de sfeer. Het is een genot om te kijken naar de prachtige decors, de diamanten, de exclusieve jurken en de soms duizelingwekkende details. De sfeer is dromerig, extravagant en een tikkeltje surrealistisch. Dit zorgt ervoor dat de lijn tussen realiteit en de perceptie van de karakters soms heel vaag wordt, een indruk die ik in het boek ook al opdeed. Bovendien begint Nick het verhaal haast met een disclaimer: iedereen dronk in die tijd veel. Zowel bij het boek als in de film vroeg ik mij regelmatig af hoe betrouwbaar de vertellers en de beelden waren, en de sfeer sloot hier dus heel mooi bij aan. Normaal ben ik geen fan van 3D (toegegeven, dat ben ik nog steeds niet), maar het creëerde soms een niet-geloofwaardig effect dat de film ironisch genoeg des te geloofwaardiger maakte.

Een ander aspect dat vorm gaf aan die interpretatie waren de emoties van de acteurs. Het acteerwerk vond ik bijzonder indrukwekkend en gevarieerd. Nuances die ik in het boek miste, zag ik nu eindelijk wel.

Een grote verrassing was de moderne muziek. Geen zorgen, die speelt zich niet in het verhaal zelf af. Het is iets dat mij constant aan het denken zette: vond ik dit wel passen bij een film die zich in de jaren twintig afspeelt? Normaal zou het antwoord “nee” zijn, maar de dunne lijn tussen realiteit en perceptie zorgde ervoor dat het eigenlijk wel gepast was. De moderne muziek had een vervreemdend effect, maar misstond tegelijkertijd niet in de weelderige scènes en talloze feesten.

Vind ik niet leuk

Van Tobey Maguire als Nick Carraway ben ik niet weg. In het boek kwam hij over als een ietwat kritische man (voor zover mogelijk in zo’n bizarre setting), maar in de film is dat beeld na de eerste scène helemaal weg. Hij lacht veel en vooral schaapachtig, en loopt als een schaapje mee met alles. Hij lijkt eerder een rekwisiet dan een hoofdpersoon. In feite is hij natuurlijk ook een rekwisiet voor Gatsby, dus in die zin is het passend, maar in de film lijkt Nick zo onbelangrijk. Alles draait om Gatsby. In werkelijkheid is dat ook zo, maar in het boek leek Nick meer een eigen karakter te zijn dan in de film.

Een andere tegenvaller vond ik de verhaallijn van Nick. Ineens – en dit gebeurt dus niet in het boek – is hij in behandeling bij een therapeut die voorstelt dat hij schrijft over zijn ervaringen. Het voelt cliché en voegt wat mij betreft weinig toe aan de grandeur van het verhaal.

Verder sta ik nog steeds niet te springen voor 3D. Hoewel het de film in ieder geval niet schaadt, zat ik met hoofdpijn in de zaal en kon ik geen enkel beeld scherp zien. Wellicht heeft dat te maken met mijn bril, waardoor de 3D-bril mogelijk niet op de juiste afstand ten opzichte van mijn ogen staat, maar hoe dan ook was het heel vermoeiend en leidde het soms af van de film. Zonde.

Zien?

Zeker. Bestel die kaartjes maar alvast, want dit is een bijzondere film. Het is anders dan anders en vooral de sfeer en mooie beelden zullen je bijblijven. Een sterk staaltje acteerwerk mag ook niet vergeten worden en je zult die 142 minuten genieten en opgenomen worden door een wereld vol verwonderingen. Tip: lees niet het boek de dag ervoor, anders voelt het alsof je een soort helderziende bent wat betreft het verhaal.

Waardering:

8 reacties op “The Great Gatsby”

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *