Categorieën
Kijkvoer

The Descendants

Is hij eindelijk tot inkeer gekomen en wil hij aan zijn huwelijk werken, ligt z’n vrouw in coma. Zijn familie zeurt over de verkoop van een stuk land en zijn dochters maken er een potje van. Dat is de chaos waarin Matt King verkeert in Alexander Payne’s The Descendants.

“I’m the back-up parent. The understudy” (Matt King)

Het verhaal

Matts vrouw Elizabeth heeft een ongeluk gehad tijdens één van haar avonturen op zee en ligt in coma, wat Matt (George Clooney) heeft doen inzien dat hij zijn huwelijk nieuw leven wil inblazen. Zijn tienjarige dochter Scottie (Amara Miller) vind het maar wat fascinerend en – als aanstormend fotografe zijnde – maakt een portretserie van haar moeder in coma. Matt probeert zijn dochter in toom te houden en bedenkt zich dat zijn oudste dochter Alex (Shailene Woodley) hem daarbij kan helpen. Vliegtuig in, vliegtuig uit en daar is ze dan: de zeventienjarige Alexandra. Maar wie wil zijn tienerdochter nou stomdronken aantreffen? Matt niet, en Alexandra zelf staat ook niet te springen om haar vader te zien.

Dat is het begin van een chaotische tijd. Alexandra maakt ruzie en huilt, Sid (een vriend) lijkt niet heel snugger te zijn, maar wordt wel op sleeptouw genomen en Scottie hangt overal maar tussenin. De zeventienjarige draagt een geheim bij zich waar Matt niet veel gelukkiger van wordt en ondertussen trekken zijn neven en nichten aan alle kanten, want die willen zo veel mogelijk geld halen uit de verkoop van hun erfgoed.

Vind ik leuk

George Clooney natuurlijk! Ik associeer hem toch al snel met een flinke dosis humor en zag hem in The Descendants ineens in een veel serieuzere rol. Als de zakenreispapa die zich ontwikkelt tot verantwoordelijke ouder. Hij ziet er de hele film kwetsbaar uit, terwijl hij normaal wat meer een heldenrol lijkt te vervullen. En eigenlijk bevalt dit wel. Mag hij vaker doen. Gelukkig heeft zijn karakter wat trekjes waardoor ik ook nog af en toe lekker kon lachen om Clooney. Zoals hoe hij hardloopt en er daarbij uitziet als een stijve hark.

Ook Shailene Woodley en Amara Miller zijn geloofwaardig. Ze bekvechten en houden van elkaar tegelijkertijd. Shailene speelt de opstandig puber die langzaam volwassen begint te worden, Amara heeft de rol van eigenwijze dochter die haar eigen plannetje wel trekt.

En dan hebben we nog Sid, gespeeld door Nick Krause. Zijn karakter ontwikkelt zich – wat mij betreft – het meest. Ik kan natuurlijk niet verklappen wat en waarom, maar ik kan wel vertellen dat ik Sid verrassend vond, en dat Krause hem op een speelse manier neerzet.

Vind ik niet leuk

Wat ik eigenlijk een beetje miste, was dat meesleepgevoel. Ja, aan het einde moest ik bijna huilen, maar toch net niet. Ik zat in het verhaal, maar miste soms wat emoties bij het kijken. En dat terwijl de tranen wel vloeien in de film.

Alexander Payne

Misschien heb je Payne’s Sideways weleens gezien: een film over serieuze zaken, maar met een echte feel good sfeer. The Descendants is ook een film over dingen waar niet te licht over gedacht mag worden, maar zonder dat het een feel good film wordt. Zonder dat het je ongemakkelijk doet voelen, met een snufje humor erbij. En die formule doet het wat mij betreft heel goed. Er is drama, maar niet te veel. Eigenlijk is het precies goed. Dat maakt de verhaallijn geloofwaardig, en zorgt ervoor dat ik mezelf een beetje kon identificeren met de film. Fijn!

Kijken?

Ja, zeker doen! Ga lekker even naar het tropische Hawaii en geniet van de onweerstaanbare George Clooney. En van de film zelf, natuurlijk.

Één reactie op “The Descendants”

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *