Ted

Bij teddyberen denk ik aan een zachte, knuffelige beer waar je – de beer tussen je armen geklemd – mee gaat slapen, veilig voor monsters onder het bed of in de kast. Seth MacFarlane laat ons een heel ander soort teddybeer zien in zijn avondvullende speelfilm: Ted.

Seth MacFarlane is voor mij een man die het onmogelijke mogelijk maakt. Je hoeft maar twee minuten naar Family Guy te kijken en je snapt gelijk wat ik bedoel. Toen ik hoorde dat hij een nieuwe film zou maken, wist ik niet goed wat ik moest verwachten. Zouden we weer het onmogelijke mogelijkheid zien worden? Zou zijn scherpe humor erin terugkomen?

Het verhaal

De kleine John Bennett is het zwarte schaap van de buurt. Hij heeft geen vriendjes, maar dat verandert als hij een teddybeer voor kerst krijgt, Ted. Dit klinkt wel een beetje als een kinderfilm, vind je niet? Maar laat je niet in de maling nemen, want Family Guy is ook meer een cartoon voor volwassenen dan kleine kindjes. Seth MacFarlane laat een wonder gebeuren en Ted is geboren. John en Ted worden beste vrienden, maar dan komt Lori (Mila Kunis) in Johns leven. Zeg nu zelf, een volwassen gozer die nog steeds gaat blowen met zijn teddybeer is niet helemaal normaal, toch? Het leven van de drie staat helemaal op zijn kop als een boosaardige vader (met hilarische dansmoves) met zijn net zo boosaardige kind Ted wil hebben.

Vind ik leuk

Ik ben blij dat het niet alleen maar poep- en pisgrappen zijn. Aan het begin van de film lijkt de dosis humor netjes gedoseerd met redelijk snel een heerlijke uitschieter. Ook heel leuk is de knuffelbaarheid van Ted terwijl hij niet bepaald moeders liefste is. Voor mijn gevoel is hij – verrassend genoeg – degene die zich het meest ontwikkelt gedurende de film.

Vind ik niet leuk

Ik weet het niet, maar Ted is het gewoon niet voor mij. Misschien is het omdat ik het iets té onrealistisch vind: een blowende beer die erop los sekst? Het kan aan mij liggen, maar het trekt me gewoon wat minder. Ik kijk liever Family Guy, waar de humor bij mij meer aanslaat. Na die uitschieter aan het begin kreeg ik het gevoel dat het grappenrepertoire een beetje uitgeblust was. Ze waren wat minder direct (en dus minder grappig) dan aan het begin.Wat me ook een beetje stoort bij Ted is de gekke balans tussen gestoorde beer en semi-romantisch liefdesverhaal.

Zien?

De film heeft zeker grappige momenten, maar is uiteindelijk niet echt een film waar ik heel enthousiast over ben of die blijft hangen. Ik denk dat hij vooral leuk is voor mannen en het is ook best vermakelijk, maar niet persé een aanrader. Vanaf donderdag 13 september 2012 is Ted te zien in de bioscoop.