Schrijfmeisje.nl
Zelfs al hebben we dit jaar minstens tien keer sneeuw gehad, toch stond ik steeds weer als een blij kind voor het raam als vele vlokjes naar beneden dwarrelden, alsof ik er geen genoeg van kon krijgen. Eigenlijk kon ik dat ook niet, tot de temperatuur ineens omhoog ging en de grijze, grauwe lucht werd vervangen door helderblauw met een lentezonnetje.
Ik wandel door weer en wind, maar natuurlijk het liefst in het zonnetje. Zonder jas, met blote armen en benen. Maar als ik dan om me heen kijk en mensen zie met een (winter)jas, dan voel ik me ineens heel erg naakt. En verward: wie haalt het met twintig graden in zijn hoofd?
Als het zonnetje ook maar een beetje schijnt (dus ook als het eigenlijk nog maar tien graden is), trek ik al een lekker zomers jurkje uit de kast. Goed, dat is natuurlijk iets te enthousiast, maar zeker nu zeg ik: broek uit en jurkje aan! Blijkbaar denkt niet iedereen daar zo over…