Schrijfmeisje.nl
Valentijnsdag, dat is altijd zo’n dag waar iedereen iets van vindt (commercieel, romantisch of onzin – de meningen lopen uiteen). Wij vinden het vooral heel leuk om die dag samen door te brengen. Soms is dat gewoon uit eten en naar de film, soms is het iets als karten en dit jaar zouden we gewoon lekker samen thuisblijven. Totdat er ineens “Vrijhouden voor geheim Valentijnsdingetje” in mijn agenda verscheen.
Ik ben gek op cadeautjes en verrassingen bedenken; vaak heb ik meer moeite met wachten op de verjaardag dan de jarige zelf. Die verbaasde blik, daar doe ik het voor. En die kreeg ik toen ik mijn moeder haar verjaardagscadeau gaf.
Alle cadeautjes lagen onder de kerstboom. De dag ervoor had ik nog de laatste hand gelegd aan mijn verrassing, dus ik was er helemaal klaar voor. Mijn vriend was er klaar voor. Echt, we waren er heel erg klaar voor, maar moesten nog een dag wachten. Tot het noodlot toesloeg…
Ik schrok op van het helse geluid van onze deurbel, al helemaal omdat ik niets of niemand verwachtte. Ik besloot dat het waarschijnlijk voor de buurvrouw was toen het “Pakketpost!” aan de andere kant van de intercom klonk. Ik stond dan ook best verbaasd te kijken toen ik een bubbeltjesenvelop in mijn handen gedrukt kreeg met toch echt mijn eigen naam erop. Ik wist 100% zeker dat ik niets besteld had en het enige dat ik kon bedenken is dat mijn glansrijke blogcarrière plotseling van start ging en ik dus gratis pakketjes thuis gestuurd kreeg. Maar dat leek me dan weer niét waarschijnlijk.
De klok slaat twaalf uur. Ik heb net zijn vriend aan de telefoon gehad en gefluisterd dat hij de deur voor me open moet doen. Muisstil sluip ik de trap op, duw de deur open en vlieg in mijn vriend z’n armen. Een hartstochtelijke verjaardagskus volgt, zoals in de films.