Schrijfmeisje.nl
Een nieuwe studie, een nieuwe uni en een nieuwe stad. De meeste mensen zouden best een beetje zenuwachtig zijn voor het eerste college. Het college waar iedereen nog op tijd wil zijn en hoopt een goede indruk achter te laten. Ik niet. Het enige waar ik me druk om maak is of ik überhaupt wel in Groningen aan zal komen.
Hoe vaak ik met een kater de collegezaal in gestrompeld ben (nooit) of überhaupt niet op kwam dagen (alleen als ik ziek was). Afgelopen woensdag was het dan zo ver: mijn allerlaatste college ooit. In Utrecht dan. En hoewel ik best blij ben dat de vakantie voor de deur staat (eerst nog twee essays schrijven), vind ik het eigenlijk niet leuk om weg te gaan.
Het handelskenmerk van studenten is dat ze goed zijn in last-minute presteren. Ik ben een student. Ik moet last-minute presteren omdat mijn perfecte planning niet gemaakt bleek te zijn op ingestorte essayonderwerpen. Klinkt alsof ik aan de eisen voldoe om deze week succesvol door te komen.
Hoe moet dat ook alweer? Over een week heb ik voor het eerst sinds eeuwen weer een tentamen waar ik ook werkelijk iets voor moet leren. Gisteren begon ik met missie tentamen voorbereiden, maar dat viel vies tegen. Met die liters theedrinken zat het wel goed, maar wat moest ik verder ook alweer doen, gezien samenvatten zó 2012 is.
Als ik onder de douche sta, voelt het alsof het gewoon elf uur ’s avonds is en zeker niet als half drie ’s nachts. Realiteit is dat het dat wel is. Jammer alleen dat het niet voelt alsof het half acht ’s ochtends is als mijn wekker om zes uur gaat. Zo gaat dat nu eenmaal. Het goede nieuws? Dat ik eindelijk eens ècht als een real life student bij de voorlichtingen sta. Denk ik.