Schrijfmeisje.nl
De thuissporter verschilt op het eerste gezicht niet zo veel van de sportschoolsporter: beiden worden gekenmerkt door rode hoofden, zweetdruppeltjes die over die rode hoofden parelen en het nodige gepuf en gesteun om net die ene crunch er nog uit te persen. Het enige verschil is dat de sportschoolsporter in zijn natuurlijke habitat lijkt te zijn terwijl de thuissporter er als een volslagen idioot uitziet in zijn eigen woonkamer. Drie maal raden hoe ik dit weet.
Wie kent dat gevoel niet? Dat je nog half slapend een been uit het bed zwaait en spontaan wakker bent door de trekkende pijnscheuten die door je benen gaan. En je buik. En je rug. Spierpijn: de gratis souvenir nadat je je voor het eerst in twee maanden weer naar de sportschool hebt gesleept.
Volgens onderzoek dan. Toegegeven, ik ben nooit een ster geweest in gym (ik haatte het. Mijn minst favoriete vak). Nu is uit onderzoek gebleken dat de populairste meisjes in de klas ook de sportwondertjes zijn. Ik, geen popie jopie, zou daarom de sportkluns geweest zijn. Is dat nu zo baanbrekend?
Sinds januari ben ik begonnen met sporten. Hoera! Redelijk trouw sta ik me zo’n twee keer per week suf te zweten in de sportschool. In de kleedkamer hoor ik aan hoe moeilijk de dames het vinden om zich ertoe te zetten. Zo’n ramp is het toch niet? Sporten is leuk!