Schrijfmeisje.nl
Soms heb je van die dagen. Van die heerlijke dagen waarop je vroeg opstaat en vervolgens tot een uur of elf ’s ochtends in je pyjama op de bank dat boek ligt te lezen, dit na de lunch op het balkon in de zon voortzet en in diezelfde zon ’s middags een wandeling maakt waarbij je gelijk even boodschappen doet. Zo’n dag waarop alles zo lekker ontspannen is dat je pas bij het openen van de voordeur bedenkt dat je helemaal niet langs de apotheek bent gelopen (ah, daarom was je dus zo snel terug!).
Sommigen hebben een iets te grote liefde voor chocolade (en nemen er dus wel eens iets te veel van) of voor kleding (wat de portemonnee niet altijd leuk vindt). Ik heb ook zoiets, maar dan met bloggen. Dat is helemaal niet erg, tot op zekere hoogte. Tijd voor een kleine update.
Gluren bij de buren is natuurlijk niet netjes, maar het kan altijd een keer gebeuren dat je oog per ongeluk op het balkon van de schuin-overbuurvrouw valt, en je ziet dat zij daar op het balkon zit. Daar zal niemand je op aankijken. Soms zie je echter ook ineens een beetje bloot hier en daar voorbijkomen. Of een poes.
Als het gepiep van de pinautomaat verandert in onheilspellend geratel, sta ik gelijk op hete kolen. Ik kijk naar het scherm, waar nog steeds op staat dat ik vooral niet moet vergeten om mijn pas eruit te halen. Dan kijk ik naar de opening waar mijn pas zojuist in is verdwenen. Ik hoor iemand zijn keel schrapen en krijg een boze, ongeduldige blik toegeworpen als ik achterom kijk. Dat is het moment waarop ik een rood scherm krijg.
Weet je nog, de toetsen op de basisschool? Dat was wel even andere koek dan het drama met de gestolen examens. Het was überhaupt op geen enkele manier te vergelijken met de middelbare school. Zo hoefde je niet eens te leren voor je toetsen (met uitzondering van topografie) en werden ze niet aangekondigd. Behalve de Cito-toets: dat bleef ieder jaar spannend.