Je hebt één ding nodig, loopt snel even de stad in om het te halen en voor je het weet heb je de halve V&D leeg gekocht. Dat had ik afgelopen week dus toen ik bij de kantoorvakhandel was. De kantoorvakhandel, jongens. Lees verder
Ze zeggen altijd dat het went, vroeg opstaan. Zeker als ik me de voordelen bedenk van tot 12:00 college hebben (namelijk om 14:15 thuis zijn), dan wil ik dat maar wat graag geloven en maak ik mezelf wijs dat om half zes opstaan daarvoor het echt waard is. Maar iedere woensdagochtend loop ik weer tegen de waarheid aan. Lees verder
Wie kent het niet: de typische Grenzeloos Verliefd-hereniging. Na een oh-zo tragisch afscheid een paar maanden ervoor is het moment dan eindelijk daar, na wat shots van de nuchtere Nederlandse (die het bijna in haar broek doet van de zenuwen): op het vliegveld vliegen ze elkaar om de nek om elkaar vervolgens niet meer los te laten en elkaar tussendoor even lekker af te lebberen. Over zoiets gaat dit stukje ook, maar dan anders. Lees verder
Daarbij denk ik aan een soort supervrouw die alles kan, gekleed in zo’n Dreft-dame outfit. Iemand waarbij het huis spik en span is, die binnen no time de hele keuken heeft uitgesopt (en nooit de vriezer hoeft uit te bikken), waarbij de badkamer zo glimt dat een spiegel overbodig is. Een vrouw die al die stereotypische vrouwendingen kan (sokken stoppen). Zoals mijn moeder bijvoorbeeld, en dan hoop je stiekem dat dat toch in de genen zit. Lees verder
Ik fiets door de stad. Niet alleen zie ik ze, ik voel ze in mijn rug (en op mijn borsten): de starende, priemende blikken. Een man roept “sexy ding” naar me terwijl ik stug doorfiets, alsof dit de normaalste zaak van de wereld is (je weet wel, zoals een celebrity, die non-stop nagestaard wordt, dat zou doen). Maar ik ben natuurlijk geen celebrity. Nee, ik ben gewoon een studentje in een trashy outfit, en dit is hoe dat gaat zo open en bloot op straat. Lees verder