Terwijl veel met weemoed terugdenken aan 2012 en tegelijkertijd lijstjes maken met voornemens en alle gave dingen die 2013 voor hen in petto hebben, leef ik vooral nu. Dat betekent dat ik gisterochtend om negen uur – voor mijn begrippen laat – alweer aan de scriptie zat. Na drie kleine uurtjes slaap. Inmiddels heb ik wallen tot op mijn knieën en vooral een groot tijdgebrek. En dan bedoel ik niet voor mijn scriptie.