Schrijfmeisje.nl
Als het zonnetje ook maar even schijnt, verandert de Cinquecento direct in een sauna en draai ik gelijk mijn raampje open. Mijn haren wapperen terwijl de wind als milieuvriendelijke airco (zo’n geurdennenboompje heb ik niet nodig) door mijn auto waait. Modern is het niet meer, maar genieten wel.
Dat deed ik de afgelopen weken. We zouden naar de VS gaan en een tiendaagse roadtrip langs de westkust maken (oké, ik geef toe dat ik mijn vriend dat liet plannen want hij weet de weg daar). Of zou het toch een betaalbaarder reisje met de auto naar het Schwarzwald in Duitsland worden? Dat zou ik dan wel even plannen.
Afgelopen vrijdag gingen mijn medestudenten en ik met onze docent naar de Portugese Synagoge in Amsterdam, gevolgd door een bezoekje aan het Joods Historisch Museum. We hadden een gids en hoewel ik haar schoen- en jaskeuze niet snapte, begreep ik wel wat ze vertelde. Er waren vooral een aantal andere dingen die ik niet snapte.
Zelfs al hebben we dit jaar minstens tien keer sneeuw gehad, toch stond ik steeds weer als een blij kind voor het raam als vele vlokjes naar beneden dwarrelden, alsof ik er geen genoeg van kon krijgen. Eigenlijk kon ik dat ook niet, tot de temperatuur ineens omhoog ging en de grijze, grauwe lucht werd vervangen door helderblauw met een lentezonnetje.
Wie kent het niet: van die mailtjes die je gelijk in de prullenbak gooit. Dit leek er ook zo eentje te zijn, maar de titel wist net op tijd mijn aandacht te trekken. Gelukkig maar, want het bleek dat ik een topkans in mijn mailbox had gekregen. Dat overkomt me niet dagelijks…