Schrijfmeisje.nl
Wie schrijft, die blijft. Ook als je nog maar een paar keer per jaar schrijft, kom je vanzelf op het punt dat je blog tien jaar is gebleven. Tien jaar. In die tijd is niet alleen de publicatiefrequentie, maar óók mijn leven behoorlijk veranderd, mede dankzij Schrijfmeisje. Tijd voor een blik op toen en een update over nu!
Mijn buik begint om stipt 12:00 ’s middags te rommelen – geen grap. Laatst dus ook, en als ik thuiswerk, maak ik altijd een uitgebreide lunch. Ik trok de koelkast open en hoorde plots een vreemd geluid.
We draaiden de A6 op en de auto’s voor ons vlogen in de remmen; er stond een auto met pech op de vluchtstrook. Niet veel later troffen we nog een auto met pech aan, en nog één en vervolgens nog acht pechvogels. Maar ja, het was dan ook vrijdag de 13e.
Onze kat is echt een kletskous – een kletskat. Miauw jij, dan miauwt hij terug. Heeft ‘ie iets van je nodig (eten, aandacht), dan laat ‘ie zich horen. Heeft ‘ie geen reden om zich te laten horen, dan toch laat ‘ie nog wat van zich horen. Maar begin augustus kwam er ineens niet zo veel geluid uit onze praatjespoes.
Ik lag ’s ochtends zo heerlijk in bed een beetje wakker te worden. Maar je weet hoe dat gaat na deadlinestress en een aantal weken stiekem iets te weinig slaap. Dat gaat namelijk heel lang goed, tot die dag waarop niet iedere minuut gevuld is met dingen die je móet doen en waarop je dus heus even op je gemakje wakker kunt worden of weer eventjes in slaap kunt vallen.