Voor de een is het gewoon een huis – zo’n huis waar je langsloopt zonder het op te merken – maar voor mij was dat huis magie: knispertoetjes bij aankomst, koffers met de meest willekeurige verzameling van speelgoedbeestjes, en het belangrijkste: opa en oma. Eind oktober stond ik, na ruim 21 jaar, weer voor die vertrouwde voordeur in Duitsland.
