Schrijfmeisje.nl
Afgelopen zomer zagen we Falstaff. Het was de eerste opera voor mijn vriend en de tweede voor mij. Terwijl de geweldige geluiden van de voorstelling naklonken in onze oren, hadden we het er ’s nachts nog over, want opera was toch wel even wennen. “Oh!” riep ik plots, “volgend jaar wordt er een opera door Terry Gilliam geregisseerd.”
Afgelopen dinsdag gingen mijn vriend en ik dus naar de bios. Lopend. Je weet wel, met mijn haren wapperend in de wind. Afijn, we liepen dus en kwamen aan bij het cafeetje waar we eerst nog wat zouden gaan drinken. Vriendin Lia stond al te wachten. “Zijn jullie niet met de fiets?”
Als je met Lia Herzog (28) praat, dan ontdek je al snel dat ze vrolijk, creatief en sportief is. En een automeisje. Toch duurt het een tijdje voor je door hebt dat ze geen Nederlandse is. Sterker nog, deze Duitse woont pas drie jaar vast in Nederland, heeft nooit een taalcursus gedaan, maar spreekt moeiteloos onze taal. En dat is heel bijzonder.
Iedere stad heeft zo zijn eigenaardigheden. Zo zouden de Britten stug, stijf en stram zijn, houden ze van queuen en is “sorry” het meestgebruikte woord uit hun vocabulaire. Ik, of beter gezegd, wij ontdekten juist heel andere peculiarities in deze wereldse stad.