Schrijfmeisje.nl
“Ik kan uw partnerpas nu gelijk wel even voor u overzetten, mevrouw,” zei de wegenwachtmevrouw aan de telefoon. Eh ja, hartstikke leuk en aardig, maar ik stond op dat moment met pech langs de snelweg. Om half drie ’s nachts. Met mijn nieuwe auto. Ik wilde dus eigenlijk alleen maar weten hoelang het nog duurde voor de wegenwacht er zou zijn.
Er stond eens een schattig, blauw autootje voor ons huis geparkeerd. Dat autootje stond er niet zomaar, maar het was dan ook niet “zomaar” een autootje.
Dan heb ik normaal gesproken een lege parkeerplaats. De Fiat was de afgelopen vier maanden van huis, maar mijn parkeerplaats was niet leeg. In plaats daarvan was het tijdelijk het thuis van een auto die aan al mijn wensen voldeed.
Rijden op het circuit, een roadtrip naar Londen, en zelfs een poging tot diefstal: je zou zeggen dat ik in die anderhalf jaar zo’n beetje alles al heb meegemaakt met mijn Cinquecento, maar gisteren kwam ik toch weer voor een nieuwe verrassing te staan.
Chillenbillen geblazen, cruise control tijdens een roadtrip. Terwijl jij lekker achterover leunt regelt de auto de rest. Of nouja, het behouden van de snelheid dan. Zeker als je uren op de snelweg zit, kan het heerlijk zijn om even je (inmiddels verkrampte) voet van het pedaal te kunnen halen (want die hoek van 40º word je na drie uur best wel zat). Ik zei het al, chillenbillen. Behalve voor controlefreaks (zoals ik).