Schrijfmeisje.nl
Het was weer zover: een eerste keer. De vorige eerste keer – dat eerste mastercollege – zit nog vers in mijn geheugen en dan met name hoe ik er überhaupt nooit aangekomen ben. Goed nieuws, want dit keer ben ik wél aangekomen (en nog op tijd ook).
Vroeger droomde je over “als je later groot was.” Dierenarts zou je worden of schoonheidsspecialist, en later journalist of fysiotherapeut. Ineens is het moment daar: later. Je bent 23 jaar en je bent geen dierenarts, schoonheidsspecialist (je bent allang blij als de mascara werkelijk op je wimper zit in plaats van je wang) of fysiotherapeut geworden. Wat dan wel?
Daar zat ik weer afgelopen maandag, gewapend met een boek en koptelefoon. Het landschap (lees: de weilanden) en de treinstations zoefden voorbij. Ik zat weer vertrouwd een uur en drie kwartier in de trein, onderweg naar Groningen voor college, maar met een nieuw gevoel, want ik ging niet meer als student naar dit college…