Het is muisstil in de bioscoopzaal. Het enige dat de stilte doorbreekt zijn de indringende geluiden – zweepslagen – van de film en het snikken in het publiek. Als 12 Years a Slave afgelopen is, blijft het stil. Mensen zitten en kijken, net als wij, overweldigd naar het scherm. De ochtend erna staan de beelden nog steeds op mijn netvlies, want deze film heeft een diepe indruk achtergelaten.