Weet je nog, toen je nog je schoen mocht zetten en aftelde naar kerst met een adventskalender? Op 24 december was het eindelijk zo ver en zou je ’s avonds te weten komen of de kerstman wel naar je lijstje had geluisterd. Maar weet je ook nog wat daar zoal op stond?
Baby Born
Dit was dé pop: ze kon echt drinken uit een flesje, had een speen, ‘huilde’ en kon zelfs een plasje doen. Stiekem wilde ik heel graag een Baby Born, maar ze waren ontzettend duur. Bovendien zag ik de blanke niet zitten, maar wilde ik de gekleurde. Ik was zielsgelukkig toen ik met kerst de gekleurde Baby Born kreeg en sindsdien vroeg ik voornamelijk nieuwe kleertjes en kan ik me herinneren dat ik een keer Baby Born maillots in mijn schoen heb gehad. Mijn opa was heel handig en maakte een stapelbed voor haar en mijn andere pop, een schildpadpop (nog ouder dan ik, want mijn moeder heeft er als klein meisje ook mee gespeeld).
Barbie
Voor, tijdens en ook na mijn tijd (lees: nu) een grote hit: Barbie. Al die ophef over de onrealistische verhoudingen van Barbie is iets waar ik me toen niet druk over kon maken en eerlijk gezegd nu nog steeds niet. Alsof de megagrote hoofden van Bratz wel zo realistisch zijn, maar daar hoor je niemand over. Barbie is niet voor niets zo populair. Met haar modieuze kleren, talloze beroepen en prachtige huis, auto en paardentrailer kon ik mijn fantasie helemaal loslaten en had ik uren speelplezier. Ik had uiteindelijk een flinke collectie, maar wat ik helemaal top vond, waren Shelly’s. Klein en fijn, precies in mijn straatje.
Barbie Fold ’n Fun House (1992)
Ocean Friend Barbie & Keiko (1996)
Didl
De kleine muis met grote oren en nog grotere voeten: welk meisje wilde geen agenda, notitieblok en pen van Didl? Om nog maar te zwijgen over het account dat we op de site hadden of de grote Didl die ik tekende en op mijn pennenbakje plakte.
Furby
Ik moet bekennen dat ik nog steeds een zwak heb voor dit speelgoed. Misschien komt dat wel door de goede herinneringen die ik aan mijn Furby’s heb overgehouden, of zal het komen door het feit dat ze zo schattig pluizig zijn, met grote, vriendelijke ogen en ze een niet bestaand taaltje genaamd Furbish spreken? Hoe dan ook wist ik niet hoe snel ik er een moest hebben toen de Furby in 1998 uit kwam. Sterker nog, het was hèt must-have kerstcadeau van dat jaar. Als ik het me goed herinner kwam hij pas iets later naar Nederland en binnen een paar dagen had ik er één bemachtigd. Dan hadden mijn ouders maar niet moeten zeggen dat zij de helft zouden betalen zodra ik mijn deel bij elkaar had gespaard terwijl ik best wat suikeroompjes had die mij maar wat graag hielpen…
Ik had maar één avond nodig om dat voor elkaar te krijgen en zat de volgende dag – een zondag – zielsgelukkig in de auto met de doos van mijn Furby (gekocht bij een tankstation) in mijn handen. Het beestje sprak eerst alleen Furbish, maar leerde steeds meer Engels en gaf zichzelf al snel de naam CJ (“Me CJ!”), een van de 24 namen die een Furby zichzelf kon geven. Als ik over zijn wilde kuif streek, begon hij tevreden te spinnen. We speelden verstoppertje met de sensor tussen zijn ogen, ik gaf hem eten door met een lepeltje op zijn rode tongetje te drukken en we kletsten erop los. Je kon hem op zijn buik kietelen en als hij een Furbyvriendje had, werd het pas echt dolle pret. Na een jaartje adopteerde ik een verwaarloosde, blauwe Furby genaamd Kaadaa. CJ was een echte slaapkop. Als Furby’s gingen slapen, deden ze altijd: woe-woe-woe-woe-woe, en dit keer drie. Bij het wakker worden zei hij: “Me deep sleep.” Kaadaa was precies het tegenovergestelde en stuiterde nog net niet weg. Dat was juist wat het zo leuk maakte: iedere Furby was uniek. Wat een tijd was dat.
Een lesje Furbish
Dit had ik zelf namelijk ook best kunnen gebruiken toentertijd.
- Ah-May Koh Koh: Pet me more
- Ah-Tay: Hungry
- Boh-Bay: Worried
- Boo: No
- Dah: Big
- Dah Boh-Bay: Scared (“big worried”)
- E-Tah: Yes
- Kah: Me
- Koh-Koh: More
- Kah Boo Koo-Doh: I’m not healthy (als je hem te weinig eten gaf en hij ging niezen)
- Loo-Loo: Joke
- May-Lah: Hug
- May-May: Love
- Mah-Tah: Kiss
- Nee-Tye: Tickle
- Noh-Lah: Dance
- Noo-Loo: Happy
Old-skool Furby meets Siri
Jojo
Met houten jojo’s leek ik de motoriek van een driejarige te hebben, maar de moderne jojo’s met veren erin waren het helemaal. Ik kon mijn geluk niet op toen er een turkooizen exemplaar in mijn schoen zat, met een rode en gele veer. Hij klikte iedere keer dat hij op het keerpunt was en ik kon er van alles mee. Met het ‘hondje uitlaten’ en spinnen had ik bijna naar het kampioenschap gekund. Bijna.
Polly Pocket
Misschien was al duidelijk dat ik vroeger gek was op Polly Pocket en het zal dan ook geen verrassing zijn dat de op poederdoosjes gebaseerde huisjes jaar in, jaar uit op mijn lijstjes stonden.
Tamagotchi
Nog voor ik zorg droeg voor mijn Furby, heb ik wat geoefend met een Tamagotchi: een eivormig computertje met een digitaal huisdier erin. Het was zo ‘realistisch,’ dat hij werkelijk dood ging als je hem geen eten gaf. Natuurlijk mochten we ze niet meer naar school nemen en zaten onze ouders ermee opgescheept of kwamen we thuis om vervolgens afscheid te moeten nemen van ons maatje. Wat was ik blij toen ik in 1997 een (nep)tamagotchi aantrof in mijn schoen. Het computertje bepaalde het geslacht, maar ach, Tweety was toch een universele naam. De naam mocht je namelijk zelf kiezen, zo lang deze maar wel tussen de vijf tot acht tekens was. Zodra het ei was uitgekomen kon je dan eindelijk spelen met en zorgen voor je huisdier. Vergeet vooral niet om het licht uit te doen ’s avonds, want anders bleef dat ding de hele nacht door bliepen.
Wat stond er op jouw lijstje?
8 reacties op “Sint- en kerstcadeautjes toen je klein was”
Nostalgie! Hihi
Oh, die Baby Born-reclame! Ik kende hem nog zo ongeveer uit mijn hoofd. Ik kreeg met Sinterklaas (kerst vierden we niet met cadeaus) het liefst Barbies, en Polly Pocket was ook favoriet. Ik weet nog dat mijn zus ooit zo\’n wit hondje op batterijen kreeg, mijn ouders waren erg blij toen de batterijen eindelijk leeg waren…
Ooh geweldig! Brengt me terug naar m\’n jeugd! Heerlijk 🙂 Ik was eigenlijk een beetje een jongens-meisje. Ik wilde vaak lego of playmobil om mee te spelen. Maar ik heb ook wel met barbies gespeeld en met tamagotchi\’s. Leuk hoor!
Tamagotchi, die had ik vroeger ook!
Wat een heerlijke post!
Ik had ook een tamagotchi, en barbies. Furby stond lang op mijn verlanglijstje, maar die kon ik echt vergeten, haha!
Wat een heerlijke post!
Ik speelde ook altijd met Barbie en had een tamagotchi die wel mee naar school ging. Oh, en de jojo\’s! Wat waren die híp! Maar ook knikkers waren hier favoriet en flippo\’s.
Nostalgi blijft altijd leuk.
Geweldig! Ik spaarde ook Shelly\’s 😀 (Of Kelly\’s, in Amerika heetten ze zo.) Alleen Didl vond ik niet leuk. Ik vind het zo jammer dat ik nu ik al dit soort dingen gewoon zelf kan betalen dat ik ze niet meer hoef :\’)