Categorieën
Genieten

Rijden, rijden, rijbewijs

In een Volkswagen Polo BlueMotion, dwars door Utrecht. De spoedcursus voor mijn rijbewijs stond al maanden gepland en op 2 juli was het eindelijk zo ver. Nu voel ik me een echte snelheidsduivel als ik op de snelweg een vrachtwagen inhaal. Of een oud omaatje.

Anti-slome slak

Als ik anderen zag autorijden, leek het zó makkelijk. Dat doe ik ook wel even, dacht ik. En opzich was dat ook het geval, maar bij stoplichten was ik soms iets té enthousiast met optrekken. Ja hallo, ik wil niet een slome slak in een lesauto zijn. Ik wil gewoon nu, gelijk de eerste keer, alles al kunnen. Dan liet ik de koppeling opkomen en ineens sloeg de auto af. Kut, zei ik dan (ook al ben ik niet zo opgevoed). Of iets anders in de richting. Gelukkig had de Polo een start/stop-systeem en kon ik zonder gedoe met de sleutel weer wegrijden. Maar dat optrekken, dat is wat. Die balans tussen koppeling en gaspedaal kan knap lastig zijn, vooral als je te snel weg wil en daardoor de koppeling te ver op laat komen, dat merkt en ter compensatie minder gas geeft (terwijl je juist meer gas moet geven). Het gebeurde me tijdens de intake één keer. TOEEEEET, deed de ongeduldige Audi achter me. En gelijk sloeg ik weer af. En nóg een keer. Wat hèb ik toch, zei ik hardop. Die Audi wist niet hoe snel hij me over de doorgetrokken streep in moest halen. Daarom wil ik geen slome slak zijn. Daarom sloeg ik daarna bijna nooit meer af.

Bron: Spongepedia.org

Parkeren

Vooruit, achteruit en het o-zo-gevreesde fileparkeren. Ik plant de auto wel in een vak, dacht ik nog. Nou, mooi niet. Sowieso moet je op tweeduizend punten letten: bij vooruit inparkeren het stuur of de buitenspiegels, bij achterruit inparkeren weer iets anders en fileparkeren is al helemaal niet te vergelijken. Maar het klonk allemaal logisch en prima te doen. Dat doe ik wel even en hoppa, ik deed mijn eerste poging tot vooruit inparkeren. Buiten de lijnen. Scheef. In twee vakken. AAARGH. Godzijdank bleek achteruit parkeren wèl mijn ding te zijn en ach, we mogen toch kiezen wat we fijner vinden? Achteruit it was! Maar daarna kwam het fileparkeren. Mijn instructeur liet me zien hoe het moest. Jeetje, waar maakt iedereen al die ophef over? Zo moeilijk is het nu ook weer niet. Dat dacht ik tenminste tot ik het zelf probeerde. Nooit lukte het in één keer, altijd in twee. Zelfs vlak voor mijn Tussentijdse Toets (TTT) had ik nog niet het ultieme succesnummer gehad met fileparkeren en ik ging dan ook zonder al te veel verwachtingen naar de toets, waar ik de auto zonder problemen in het fileparkeervak mikte. Dat doe ik wel even.

Snelweg

JAAAA o my god, wat ben ik een snelheidsduivel! Wat een fantastisch gevoel om eindelijk eens honderd te mogen. Tegelijkertijd gingen er tientallen andere gedachten door me heen: Shit, kan ik nu wel of niet voor die auto? Hoe hard gaat ‘ie? Welke spiegel moet ik nu weer hebben? Wat blijft mijn instructeur hameren op die binnenspiegel, ik heb geen idee wat ik daarin moet zien. Maar ineens viel het kwartje en snapte ik wat hij bedoelde. Ik voel me nog steeds een snelheidsduivel op de snelweg, vooral als ik 120 mag en vrachtwagens inhaal (of oude omaatjes).

Rond op rotondes

Ook zoiets: rotondes. Was ik eindelijk op tijd klaar (snelheid eruit gehaald, netjes terug in twee, geen fietsers of voetgangers geramd) en snapte ik gewone rotondes, kwamen we op die immens grote meerbaansrotondes (en daar heb je er veel van in Utrecht). Auto’s links, rechts, voor en achter je, en vooral ook malloten die ineens in je dode hoek zitten omdat ze tóch niet de rotonde gaan verlaten. Om nog maar te zwijgen over welke rijstrook je moet hebben, wanneer je richting moet aangeven en meer van die dingen. Maar weet je wat? Toen ik het eenmaal doorhad, vond ik ze best leuk. Echt.

Examen

Tot mijn grote verbazing heb ik een vrijstelling behaald met mijn TTT, wat natuurlijk betekende dat ik geen bijzondere verrichtingen zou hoeven doen. Vol vertrouwen ging ik naar mijn examen op vrijdag de 13e. Ik zou die hele taboe wel even verbreken. Met een glimlach kwam ik weer terug bij het CBR. Oké, ik had niet foutloos gereden, maar wie doet dat wel? Voor mijn gevoel had ik geen grote fouten gemaakt en zelfs een duidelijk voorbeeld van defensief rijden. Ik zat gebakken. Wist ik veel dat ik zou zakken. De examinator vond mijn kijkgedrag te wensen overlaten, maar bedankte me nog wel voor het vermakelijke ritje. Dat was in ieder geval iets, maar daar had ik natuurlijk geen bal aan. Niet alleen liep ik mijn rijbewijs mis, ik was ook nog mijn vrijstelling kwijt. Ik kon niet eens zeggen dat de examinator zo’n klootzak was. Want dat was ‘ie niet. Ik slikte mijn tranen weg en ging naar beneden. “Hé, daar zitten je ouders!” zei mijn instructeur ineens. Een enorme verrassing waardoor die tranen als watervallen over mijn wangen stroomden, want ik vond het verschrikkelijk dat ik gezakt was. De derde sinds oktober. En ik vond het verschrikkelijk fijn dat ze me konden opvangen, ook al waren ze er eigenlijk om een feestje te vieren.

Herinner je je deze foto nog? Die liet ik dus maken voor mijn rijbewijs

Gisteren

Gisteren was het dan weer zo ver: ik moest afrijden. Hoewel ik vorige keer pas drie minuten voor het moment zenuwachtig werd, was ik nu de avond ervoor al zenuwachtig. Zou ik dezelfde examinator krijgen? Maar nee, ik kreeg een vrouw dit keer! Ze kletste gezellig met mij en mijn instructeur terwijl ik rustig rond reed. Ik mocht op de perfecte plek keren en voelde me goed. Maar zij haalde een bepaald kruispunt terug dat ik me amper kon herinneren omdat ik zo gefocust was op wat ik nu deed en niet wat ik al gedaan had. Ik had een fietspad geblokkeerd op een uitritconstructie. Ik kon mezelf wel voor mijn kop slaan en dacht: NEE, wéér gezakt. Maar ik mocht laten zien dat ik het niet alleen snapte, maar ook kon. En dat deed ik. De hoop dat ik geslaagd zou zijn leefde weer op, maar na de vorige keer durfde ik niet te veel te hopen. Hoe ik het vond gaan, vroeg de examinator. Ik bekende dat het voor mijn gevoel goed was gegaan, en ze schudde mijn hand. Ik kon het niet geloven. Weer stonden mijn ouders beneden te wachten. Dit keer konden we wèl een feestje vieren. Eindelijk mijn rijbewijs op zak na jaren wachten.

Rijden, rijden, rijbewijs

Mijn rijlessen heb ik met veel plezier gevolgd bij Autorijschool Star Plus in Utrecht. Niet mijn favoriete stad om auto te rijden, maar wel een instructeur die duidelijk was en precies doorhad hoe ik werk en hoe hoog ik mijn eigen lat leg (te hoog). En dat is belangrijk, want je brengt toch de nodige uren in de auto door.

Hoe heb jij jouw rijlessen beleefd?

14 reacties op “Rijden, rijden, rijbewijs”

Wat een lekker gevoel he, als je hem hebt! Ik kan me die spanning nog wel voor de geest halen, ik vond het zó moeilijk om onder die druk te moeten presteren…ik heb hem uiteindelijk de 4e keer gehaald, wat was ik blij dat ik van die stress af was!

Met de hellingproef had ik echt geen problemen. Ik mocht kiezen tussen handrem of gewoon rem en ik ben voor het laatste gegaan. Maarja, met een diesel gaat dat wel, met een benzine auto is dat een ander verhaal en moet ik toch aan de handrem geloven 😉

Gefeliciteerd! Wat zal het fantastisch zijn om je rijbewijs te hebben! En dat je nu maar als een oud omaatje over de snelweg mag knallen (zo eentje uit de vw Polo-reclame natuurlijk).

Ik ben blij dat ik niet in Utrecht woon, meerbaansrotondes lijken me echt een crime. En na twee jaar kan ik eindelijk parkeren, haha. Gelukkig is fileparkeren bij ons niet aan de orde, maar ik ga er nog wel naar vragen. Het zal toch niet zo heel veel anders zijn, dan achteruit een parkeervak in?

File parkeren? No problemo. Invoegen? Ritsen? No problemo.

Na het behalen van mijn rijbewijs heb ik echter alle moeilijke dingen vermeden en altijd voor de makkelijke weg gekozen. Erg jammer. Zelfs met normaal parkeren heb ik nu al moeilijkheden.

Tjee, dat is alweer heel wat jaren geleden. Volgend jaar moet ik mijn rijbewijs laten verlengen, want dan is het tien jaar terug. In Amsterdam rijlessen krijgen was nog best een proef op zich.
Ik zakte de eerste keer, maar de tweede keer haalde ik dat felbegeerde papiertje met gemak. Een tussentijdse toets bestond er toen nog niet.
Alleen die rotonde in Zaandam… dat blijft een rotding.

Geweldig beschreven hoe je dit avontuur hebt beleeft,een pluim voor je rijschool,dat hij dit binnen een maand met je bereikt heeft,veel veilige kilometers gewenst.

Gefeliciteerd! Ik heb net mijn theorie gehaald, ik mag eind september (vanwege vakanties van mij en instructeur straks, daarom klinkt het nog ver weg) TTT doen als ik wil. Examen wordt daarna gelijk aangevraagd als het goed gaat ^^

Vanaf de eerste keer dat ik in een auto stapte vond ik het leuk. Ik heb een tijdje geen auto gehad, maar sinds ik een leaseauto heb rij ik weer elke dag. Zo fijn en zoveel beter dan fietsen (behalve voor mijn conditie dan)

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *