We hebben allemaal zo onze eigen dingetjes. Dingen die we liever privé houden, zoals niemand hoeft te weten dat ik soms stiekem Pokémon speel op de Nintendo DS. Maar in de trein gelden heel andere regels.
Regel 1: Bellen
Met stipt op één: bellen. Liefst in een stiltecoupé natuurlijk en bij voorkeur het type gesprek waarbij luidkeels aan een vriendin verkondigd wordt hoe hij niet terug sms’te. De eikel. En natuurlijk hebben we dat allemaal wel eens. Dat we iets te hard “liefie” of “leukerd” zeggen om vervolgens een o zo romantisch gesprek te beginnen over de boodschappen, waarna we met een rood hoofd in de trein staan want man, hoe debiel zou dat wel niet geklonken hebben? Maar dat is dus niet hoe het moet. Smeuïg, privé en too much information zijn bijvoeglijk naamwoorden die bij telefoongesprekken in de trein horen.
Regel 2: Irritante ringtones en muziek (hard)
Daar hoort natuurlijk ook een luide, oorverdovende en vooral gênante ringtone bij van het kaliber Crazy Frog. Of, mocht een date aan de haak slaan het beoogde doel zijn, dan raad ik zoiets aan:
Als je dan eindelijk in alle rust in een coupé zonder blèrende bellers en ringtones zit, dan is daar het moment aangebroken om je terug te trekken met wat muziek. Bij voorkeur iets als hardcore/Jan Smit/iets anders dat je voluit kan zetten zodat gelijk de hele coupé mee kan genieten. Geen dank.
Regel 3: Parfum XXXXL
Waar de rest ook van kan meegenieten is die bedwelmende walm die voorbijkomt. Duidelijk Vogue deodorant. Of wat dacht je van die wandelende parfumerie-afdeling van Douglas en ICI Paris XL (of eigenlijk dus XXXXL) die de coupé binnenloopt? Beter dan door de trein lopen met een joint die een grotere walm achterlaat dan een stoomboot.
Regel 4: Geen geheimen
Iets anders waar de trein perfect voor is, is eten. ’s Ochtends (voor zeven uur) of ’s avonds in de laatste trein – er wordt altijd gegeten en dan ook echt alles.
En dan zit ik daar dus tussen de headbangende, in de telefoontetterende en kauwende passagiers. Maar wat ik nog het allerergste vind, is de chemische geur van McDonalds en Burger King of, nóg erger, dat penetrante van pindakaas. En als dat meisje daar onthult dat het uit is, dan besef ik me weer: de trein kent geen geheim, want na een kwartier weet ik zonder ook maar één woord of blik uitgewisseld te hebben met deze mensen dat de jongen aan de andere kant van het gangpad van reggae houdt, dat de vrouw voor me niet te zuinig is met deodorant (zodanig dat ik dit verhaal nog maar net kan navertellen) en de vrouw die binnenkomt is die wandelende parfumerie waar ik het over had. Ik weet ook dat dat meisje aan de andere kant van de coupé dus gedumpt is (met een telefoontje trouwens). Oh, en er eet iemand pindakaas op brood. Dus. Wat weten andere treinreizigers over jou?
5 reacties op “Privacy in de trein: Zo doe je dat (niet)”
Dat ik workaholic ben, want laptop altijd aan. Waarschijnlijk dat ik een lat-relatie heb omdat ik dan om 7.30 uur met vriend bel en vraag of ie goed heeft geslapen (gewoon 24-uursdienst haha). Dat ik verslaafd ben aan mijn telefoon.
Oh dit is zo erg aan het OV! De laatste keer dat ik in de trein zat, vertelde een meisje over een huisgenootje dat gedumpt was via whatsapp. Maar goed, ze had het verdiend hoor, want ja, ze was natuurlijk ook gewoon een slet. En ze verdiende die Jelmer (zo heette die jongen blijkbaar) helemaal niet. Ja. Zo. Dus.
Op deze manier ga ik me inderdaad beseffen, dat alles wat ik iemand vertel in de trein de wereld in gaat.. nooit zo erg beseft..
Het besef van alles wat je mee maakt in de trein is mij volkome duidelijk,wat heerlijk voor een conducteur om te beleven wat wij met ze allen doen en laten in ons leven.
De machinist heeft massel,want die zit achter een deur,maar wat denk je van een buschauffeur.Die kan een enceclopedie schrijven over alles wat er gebeurt in het dagelijks leven!!
Zo herkenbaar. En al 10 jaar hetzelfde verhaal.