Poes en tassen

Welke vrouw wordt nu niet gelukkig van tassen? We stellen onze prooi vast, verliezen hem geen moment uit het oog en als die andere vrouw ‘m toch nog durft te pakken, ontstaat er een ware cat fight zoals we die alleen kennen uit films. Maar één iemand lijkt nog gelukkiger te worden van tassen…

Katten hebben wat met dozen, zeggen ze altijd. Dat is ook wel een beetje waar, want iedere doos die hier in huis komt – groot of klein – wordt minstens één keer grondig geïnspecteerd (vooral van binnen) door Inspecteur Poes. Maar na drie minuten is die doos alweer oud nieuws en ligt zielig op zijn pluizige vriendje te wachten, die dan drukker is met zichzelf (ja hallo, als je je poten zó vuil maakt met dat harde werken, heb je minstens een uur nodig om jezelf te wassen).

Andere koek

Nietsvermoedend zit ik te bloggen. Ineens hoor ik gerommel. Ik sta op en zie de gekleurde tas die ik net van mijn ouders heb meegenomen en leeg in de hoek heb gegooid, bewegen. Zo leeg is ‘ie dus niet meer. Als ik er naartoe loop stopt het. Op mijn knieën gluur ik naar binnen – hoi Inspecteur Poes – en ik zie alleen twee nieuwsgierige oogjes naar buiten turen (veel meer valt er niet te zien met een zwarte kat).

Vier minuten later

Na drie minuten is hij klaar met een doos, maar na vier minuten heeft hij nóg niet genoeg gehad van de nieuwe tas. Tevreden ligt hij te spinnen alsof hij in een warme slaapzak vertoeft. Tot ik in de buurt kom. Zijn evil look-stand gaat gelijk aan – hij begint nog net niet te grommen. Wat is dat toch, Poes en tassen?

Onvermoeibaar

Niet alleen is hij na een paar minuten uitgekeken op dozen, daarna kijkt hij er ook nog eens nooit meer naar om. Maar van mijn Oilily tas (die ik nu al 2,5 jaar heb) kan hij geen genoeg krijgen en mijn stoffen Desigual tas is één van zijn favoriete slaapplekjes als ik de tas ook maar een paar seconden op tafel of op de grond laat liggen. Grabbel ik de tas dan in alle haast van tafel, dan is het zo’n is-dit-een-kat-of-tas geval waarbij je een tapijt van kat aan je tas hebt zitten. Zo lief vindt Poes mijn tassen.

Vrouwen vs. Jack

Wij vrouwen hebben al jaren een reputatie hoog te houden, maar het lijkt erop dat katten, of in ieder geval Jack, het tij doet keren. Waar ik te lief ben om een cat fight te beginnen in een winkel (straks beschadig ik mijn vers gelakte nagel, dat kunnen we natuurlijk niet hebben) ligt Jack haast blaffend zijn laatste verovering te bewaken (op dit moment ligt er een gele, kronkelende plastic tas midden in de kamer).

‘Disclaimer’

Heb je liever geen haren in je tas? Zorg dan dat deze ten alle tijden dicht zit als je hier langskomt. Ben je niet zo gek op zwarte tapijten? Hang dan je stoffen tas aan een stoel of iets anders. Zorg hoe dan ook dat Inspecteur Poes er geen comfortabel slaapplekje van kan maken – dan zit je altijd goed.