Het is weer zo ver: ik moet een pasfoto laten maken. Voorheen gebeurde dat op school en mocht je gewoon lief lachen, jezelf zijn. Maar nu die tijd (al ruim vier jaar) voorbij is, moet ik naar een fotograaf. Ik mag best mezelf zijn, maar wel met een paar eisen.
Flaporen die ik niet heb
Zo moeten je oren bijvoorbeeld zichtbaar zijn. Mijn mond valt nog net niet open van verbazing (gelukkig, want pasfoto’s zijn opzich al niet elegant, laat staan als het zo’n kwijlfoto wordt). Ja, anders voldoet hij niet aan de eisen. Als mijn haar over mijn oren hangt, ben ik namelijk zó onherkenbaar. Maar als je mijn oren kan zien, ja, dan weten we natuurlijk gelijk dat ik het ben. Resultaat? Oren die neigen naar flaporen vanwege de enorme bos haar die ik erachter moet proppen. Hoe elegant. Ik weet nu al dat dit een topfoto gaat worden.
Wie ben ik-wenkbrauwen
Of ik mijn bril even af wil zetten. Je mag best met bril op de foto, maar niet als je ogen niet goed zichtbaar zijn (goed, daar kan ik me nog iets bij voorstellen) en al helemáál niet als je wenkbrauwen niet te zien zijn. Die hebben we namelijk ècht nodig om iemand te kunnen identificeren. Vooral bij vrouwen erg handig, zeker als ze net hun borstels hebben laten omtoveren in elegante boogjes tijdens hun bezoek bij een schoonheidssalon… Elegante boogjes die er bij mijn vorige schoonheidsspecialist (zoals op mijn OV-chipkaart) heel anders uitzagen dan nu.
Het resultaat
Ik ben heus niet zo naïef om te denken dat ik mijn meest zwoele en verleidelijke blikken in de strijd kan gooien. Een modellenfoto verwacht ik niet. Maar een plaatje waarvan ik mezelf herken in plaats van iemand met oren (want ja, die zie ik zelden – alleen wanneer ik een staart in mijn haar heb), wenkbrauwen (standaard verstopt achter mijn montuur) en om het helemaal af te maken heb ik een pandahoofd, iets wat normaal strikt geheim blijft (mits ik niet al eerder een foto op mijn blog gezet zou hebben). Ik zie niet mezelf, maar vooral dat pandahoofd en hé, ik heb ook nog eens oorbellen in mijn oren! Hoe dan ook waardeloze eisen om een persoon herkenbaar te maken – ik moest zelf ook even twee keer kijken. Het lijkt me duidelijk. Ik heb een hekel aan pasfoto’s.
12 reacties op “Pandahoofd-pasfoto”
ik vind het vooral zo verschrikkelijk dat ik mijn haar altijd naar achteren moet.
Ja stom hè! Ik moest ook mijn pony helemaal omhoog doen omdat ‘ie een beetje voor mijn wenkbrauwen valt. Gelijk een heel ander mens.
Ik vind de foto opzich nog wel meevallen, maar je ziet er totaal anders uit dan hoe je er normaal uit ziet. Dat vind ik ook zo idioot aan die foto’s, want dan moeten ze alsnog 5 keer kijken of jij het wel bent. Of wat dacht je van mensen die opeens een totaal andere look hebben, die zijn dan toch ook niet herkenbaar meer. 😛
Haha ja, bij mijn OV-chipkaart moeten ze ook altijd nog een keer extra kijken 😛
Ik herkende je bij die eerste foto niet zonder bril 😛 Maar ik vind je foto’s heel erg meevallen hoor, je wil die van mij niet zien…
Opzich vallen ze ook wel mee, maar ze zijn zo… niet Laura, zeg maar 😉 Ben benieuwd naar jouw foto’s! (hint)
Pasfoto’s zijn nooit leuk…
Ik moet ook weer een pasfoto laten maken binnenkort. Heb ik heel veel zin in 🙂
Het feit dat je je bril af moet doen, daar kan ik niet tegen. Niet alleen zie ik dan geen flikker tijdens het maken van die foto’s, maar het klopt ook niet. Je gaat ook niet je hele gezicht verbouwen vlak na het maken van pasfoto’s. Bij (veel) mensen is een bril toch een standaard feature -en dus klopt die foto dan niet, eigenlijk. 🙂
Klopt! Mensen die mij pas sinds mijn vorige studie of huidige studie kennen, herkennen mij meestal niet eens zonder bril. Laat staan dat een onbekende dat wel doet 😉
Mijn laatste pasfoto’s heb ik wel met bril laten maken, maar die zijn ook zo lelijk. Heb er zo’n lekker plofgezicht op. Laatst heb ik overigens wel een leuke gezichtsfoto gemaakt, hopelijk wordt die wel geaccepteerd op mijn studentenkaart :). Ach, en één troost: niemand staat leuk op pasfoto’s.
Ik ga voor de panda-foto!!!!!!!!!!!!!!!