Gluren bij de buren is natuurlijk niet netjes, maar het kan altijd een keer gebeuren dat je oog per ongeluk op het balkon van de schuin-overbuurvrouw valt, en je ziet dat zij daar op het balkon zit. Daar zal niemand je op aankijken. Soms zie je echter ook ineens een beetje bloot hier en daar voorbijkomen. Of een poes.
Dappere dak-kat
Zo zat ik een keer te studeren en zag ik ineens in mijn rechterooghoek iets bewegen. Ik keek en mijn mond viel van verbazing een beetje open. Op het dak aan de overkant (en dan heb ik het niet over een gewone eengezinswoning, maar een appartementencomplex) liep een kat. Gewoon, alsof het de normaalste zaak van de wereld was. Hij ging van het dak naar de balkonrand, bij het ene raam naar binnen, het andere raam weer naar buiten, op het minuscule randje voor het balkon en weer terug naar het dak. En wij maar denken dat onze kat avontuurlijk was toen hij voor het eerst (let vooral op die triomfantelijke blik) dit deed:
Boobies en billen
Nu is dit allemaal niet erg – het is niet zo dat ik in huis gluur bij die mensen en hun privacy schend op die manier. Maar stel nu dat je nietsvermoedend in de woonkamer zit te kletsen met je bezoek en ineens zie je weer wat bewegen achter de persoon waar je mee praat. Je ziet blote boobies en een stel blote billen daar achteraan. Er wordt wat gehuppeld, aangeraakt, gedold. Eigenlijk dingen waarvan je best weet dat ze gebeuren, maar die je niet persé hoeft te zien. Waarvan je weet dat je, als je beleefd wilt zijn, nu je blik moet en wilt afwenden in plaats van roepen: “Krijg nou wat. De overburen zijn naakt!” waarna dus een klein publiek ontstaat.
“Zij zien ons ook”
Het is overduidelijk wat daar aan de hand is. Je ziet zelfs een fles massageolie voorbijkomen en weet genoeg (al was het naakt rondhuppelen opzich al voldoende informatie). Verwonderd bedenk je je dat als jullie hen kunnen zien, dan zullen zij vast ook wel merken dat jullie met z’n allen naar buiten staren. Naar hen, om precies te zijn.
Maar niets van dat. Ongestoord gaan ze verder – naakt, en later stukje bij beetje aangekleed (niet alle boxers zijn even charmant). Zelfs als ze uiteindelijk de gordijnen dicht doen (ah, hadden ze die toch?) nadat het festijn is afgelopen, zijn ze zich van geen kwaad bewust.
Badjas
Dan besef ik me: wat zal het ongemakkelijk zijn als ik ze de volgende keer in de supermarkt zie. Gelukkig ken ik ze helemaal niet, en valt er meteen een last van mijn schouders. Ik besef me wel iets anders: die ene keer dat ik in mijn ondergoed snel de studeerkamer zonder gordijnen (waar ik eigenlijk alleen strijk en de kat verder voornamelijk gebruik van maakt) in glip – met mijn rug naar het raam – om even snel dat shirtje te strijken, zouden zij dan ook met ogen zo groot als schoteltjes toekijken? Zelfs als ze het niet willen, maar gewoon, omdat bloot die uitwerking nu eenmaal heeft. En ondergoed ook. Daar dacht ik voorheen niet echt (lees: echt niet) over na, want “niemand kan dat zien waar ik de strijkplank heb staan” (en als vrouw zijnde heb je gewoon van die noodgevallen waarbij het echt-echt-echt moet). Toch maar even die badjas aan, hoe groot het modenoodgeval ook is. Je weet maar nooit.
4 reacties op “(Ongewild) gluren bij de buren”
Hahaha, altijd fijn, zo’n show aan de overkant. Ik ben ineens heel blij met met degelijke overburen!
En inderdaad, wat een triomfantelijke blik!
Soms heb ik dat ook, dat ik in mijn ondergoed door het huis ren. Ik besef me altijd pas te laat dat de gordijnen open staan.
Dat soort dingen kunnen hier gelukkig niet!
Gemiddeld genomen is er niemand die iets ziet,als het wel gebeurt is dat een toevals treffer,en dan heb je ook nog het geluk dat je de eventueele overburen geeneens kent en zij jou dus ook niet,dus wat maak je je eigen druk!!!!!!!!!!