Mensen die even een nachtje doorhalen

Er zijn dus mensen die “even een nachtje doorhalen” en dan bedoel ik niet in een kroeg, maar achter de computer voor een deadline of met de neus in de boeken voor een tentamen. Dat zou ik vorige week ook wel “even” doen.

Starend

Niet in de kroeg jammer genoeg (jullie weten wat voor kroegtijger ik ben). Je kunt nog zo braaf om half acht ’s ochtends beginnen, maar als het niet lukt, dan lukt het niet. Dan staar je dus zo’n twaalf uur voor de uiterste deadline (die was om 12:00 ’s middags) nog naar je scherm, je afvragend wat Melville in hemelsnaam betekent als symbool in The Art of Fielding.

Afvragend

Maar wat ik me vooral afvroeg, zo rond kwart voor twee, was hoe mensen dit in hemelsnaam doen. Hoe ze hun oogleden nog omhoog kunnen houden, werkelijk letters kunnen lezen, informatie in zich op kunnen nemen èn er dan ook nog iets over weten te schrijven. Ik had namelijk in die anderhalf uur niet veel meer gedaan dan vechten tegen de slaap en proberen te voorkomen dat ik binnen met mijn hoofd op mijn toetsenbord zou liggen.

Bijna-slapend

De volgende dag (of eigenlijk diezelfde dus) verscheen ik vlak voor de deadline op de uni met wallen tot op m’n knieën en nog net geen bult op mijn hoofd van het bijna in slaap vallen tegen het raam in de trein. Uitgerekend die ochtend kom ik klasgenoten tegen.

Verbazend

Natuurlijk zat daar ook iemand bij die juist zo fris als een hoentje was, terwijl ik haast de neiging moest onderdrukken om mijn tas als comfortabel kussen te gebruiken en even een dutje te doen. Ja, vertelde hij, hij had ook de nacht doorgehaald, net als ik. Maar hij was niet om drie uur naar bed gegaan. Deze die-hard kwam gewoon direct achter zijn computer vandaan en zou straks nog wel even een tukkie doen. Toen stond ik weer voor het mysterie. Hoe?

Ik kan het ook (een beetje)

Ik heb echt wel eens een nachtje doorgehaald (ik ben en blijf student). In een kroeg, op een festival of bij een leuk feestje. Met harde muziek, leuke muziek, dansmuziek. Met adrenaline en vrienden. Dus toen dacht ik gisteravond, “ik ga eens even lekker een nachtje doorhalen.” En dan voor het echie hè, dus in de kroeg en niet achter de computer. Zeker toen ik tijdens het bloggen wat lekkere mixjes ontdekte die ik ooit in Shazam had opgeslagen, vroeg ik me af, “waarom zit ik thuis en sta ik niet in een kroeg te dansen?” waarna ik me realiseerde dat de echte vraag was: “waarom zit ik thuis in mijn pyjama en sta ik niet in een kroeg te dansen?”

Afijn. Tot dusver het doorhalen.