Er zijn dus mensen die “even een nachtje doorhalen” en dan bedoel ik niet in een kroeg, maar achter de computer voor een deadline of met de neus in de boeken voor een tentamen. Dat zou ik vorige week ook wel “even” doen.
Starend
Niet in de kroeg jammer genoeg (jullie weten wat voor kroegtijger ik ben). Je kunt nog zo braaf om half acht ’s ochtends beginnen, maar als het niet lukt, dan lukt het niet. Dan staar je dus zo’n twaalf uur voor de uiterste deadline (die was om 12:00 ’s middags) nog naar je scherm, je afvragend wat Melville in hemelsnaam betekent als symbool in The Art of Fielding.
Afvragend
Maar wat ik me vooral afvroeg, zo rond kwart voor twee, was hoe mensen dit in hemelsnaam doen. Hoe ze hun oogleden nog omhoog kunnen houden, werkelijk letters kunnen lezen, informatie in zich op kunnen nemen èn er dan ook nog iets over weten te schrijven. Ik had namelijk in die anderhalf uur niet veel meer gedaan dan vechten tegen de slaap en proberen te voorkomen dat ik binnen met mijn hoofd op mijn toetsenbord zou liggen.
Bijna-slapend
De volgende dag (of eigenlijk diezelfde dus) verscheen ik vlak voor de deadline op de uni met wallen tot op m’n knieën en nog net geen bult op mijn hoofd van het bijna in slaap vallen tegen het raam in de trein. Uitgerekend die ochtend kom ik klasgenoten tegen.
Verbazend
Natuurlijk zat daar ook iemand bij die juist zo fris als een hoentje was, terwijl ik haast de neiging moest onderdrukken om mijn tas als comfortabel kussen te gebruiken en even een dutje te doen. Ja, vertelde hij, hij had ook de nacht doorgehaald, net als ik. Maar hij was niet om drie uur naar bed gegaan. Deze die-hard kwam gewoon direct achter zijn computer vandaan en zou straks nog wel even een tukkie doen. Toen stond ik weer voor het mysterie. Hoe?
Ik kan het ook (een beetje)
Ik heb echt wel eens een nachtje doorgehaald (ik ben en blijf student). In een kroeg, op een festival of bij een leuk feestje. Met harde muziek, leuke muziek, dansmuziek. Met adrenaline en vrienden. Dus toen dacht ik gisteravond, “ik ga eens even lekker een nachtje doorhalen.” En dan voor het echie hè, dus in de kroeg en niet achter de computer. Zeker toen ik tijdens het bloggen wat lekkere mixjes ontdekte die ik ooit in Shazam had opgeslagen, vroeg ik me af, “waarom zit ik thuis en sta ik niet in een kroeg te dansen?” waarna ik me realiseerde dat de echte vraag was: “waarom zit ik thuis in mijn pyjama en sta ik niet in een kroeg te dansen?”
Afijn. Tot dusver het doorhalen.
‘Vroeger’ kon ik makkelijk nachten doorhalen, niet alleen tijdens het uitgaan maar ook door de hele nacht te lezen. Maar tegenwoordig? Jeetje, ik lijk wel een oud wijf. Slaap ik minder dan acht uur per nacht dan ben ik gewoon niet te genieten. Doorhalen voor een deadline doe ik eigenlijk ook nooit meer, maar dat komt waarschijnlijk omdat ik wéét dat ik ’s avonds geen informatie meer in me op kan nemen.
Ik kan dat ook niet. Sterker nog: dacht gisteravond op bed nog wat van me af te schrijven op in telefoon. Vanochtend werk ik wakker, met telefoon & rare tekens aan het eind van de tekst…
Haha, wat leuk geschreven 🙂 Ik kon dat op studiegebied ook nooit en qua stappen kostte me dat serieus ook altijd heel veel moeite. Ik kan prima tot zes uur ’s ochtends wakker blijven, maar daarna moet ik dan wel echt slapen!
Te herkenbaar dit. Als ik doorhaal (of de poging doe) lig ik alsnog na een paar uur in bed om de dag erna erg moe te zijn.Tegenwoordig ga ik op een normale tijd naar bed en sta dan een paar uur eerder op, soms ook vermoeiend, maar dan heb je wel even wat slaap gehad en dat werkt een stuk sneller door 🙂
Dat doe ik meestal ook, maar gezien ik om 08:30 weg moest om op tijd in Groningen te kunnen zijn was doorhalen gek genoeg de beste optie 😛
Het is lang geleden dat ik een nacht door moest halen voor een deadline, en ik zou het nu vast niet meer kunnen (ik val al in slaap als ik er aan denk), tja ik word een oud(er) wijf 😉
Godzijdank ben ik net afgestudeerd.
Een nachtje doorhalen is bij mij nooit vooraf gepland. Als het gezellig is en het wordt (te) laat, waarom dan niet gewoon doorgaan?
DAMN, hoe doen mensen dat toch, zo’n nachtje doorhalen? Ik val dan gewoon in slaap hoor.
In de kroeg kan ik ook wel een nachtje doorhalen (al ben ik dan daarna wel echt heel erg moe), maar anders zou ik het niet kunnen hoor.
Oh, ik kan dat echt niet… daarvoor heb ik mijn slaap teveel nodig.
Vroeger, ja heel lang geleden,ging ik ook nog wel eens uit de kroeg naar mijn werk,maarof het zo gezond is,ik denk het niet.