Zelfs al hebben we dit jaar minstens tien keer sneeuw gehad, toch stond ik steeds weer als een blij kind voor het raam als vele vlokjes naar beneden dwarrelden, alsof ik er geen genoeg van kon krijgen. Eigenlijk kon ik dat ook niet, tot de temperatuur ineens omhoog ging en de grijze, grauwe lucht werd vervangen door helderblauw met een lentezonnetje.
Heel Nederland verliet mokkend het huis om naar het werk te gaan, terwijl ik klaarstond in mijn snowboots om een flinke wandeling door de sneeuw te maken (en een sneeuwpop te bouwen als niemand keek). Terwijl ik ervan genoot, was de rest meer dan ooit toe aan de lente. Pas toen ik maandagochtend opstond, realiseerde ik me twee dingen: 1. Ik ben ook hard toe aan de lente en 2. De lente is begonnen! Spontaan kreeg ook ik last van lentekriebels. Tenminste, volgens deze symptomen dan.
De symptomen
- Het was licht toen ik mijn ogen opendeed. En dan bedoel ik niet licht in de zin dat het niet meer donker is, maar het soort licht waardoor je zin krijgt in de dag.
- Niet alleen werd ik uit mezelf wakker om 07:13 (ja, echt), ik stond ook nog eens voor half acht naast het bed (en dat de volgende dag weer).
- Ik trok gelijk één van mijn zomerse bloezen uit de kast (maar ontdekte een catastrofale vlek dus hij verdween direct in de wasmand). De dag erna was een klassiek twijfelgeval: mouwloos of toch niet? Uiteraard koos ik het verkeerde, zoals je eigenlijk nooit de juiste outfit aantrekt tijdens de lente (of herfst).
- Toen ik mijn trein weg zag rijden terwijl ik nog van de roltrap sprintte, kon ik daar best mee leven zonder de NS stiekem zachtjes te vervloeken. Al helemaal toen ik een plekje in de zon vond.
- Iedereen is spontaan vrolijker (inclusief een grote afname aan ellebogen in je zij door gehaaste reizigers of mensen die niet weten wat rechts lopen betekent. In plaats daarvan krijg je nu een glimlach toegeworpen).
- Het wemelt van de mensen in de stad en terrasjes stromen vol, zelfs al is het nog net iets te koud om zonder jas buiten te zitten.
- Thuiskomen met de zon die mij door de ramen toelacht en het hele huis doet stralen.
- Op een stoel in de zon studeren en daarbij eerder het gevoel hebben dat ik op vakantie ben dan dat ik studeer (ondanks het feit dat ik actief bezig ben).
- De balkondeuren open kunnen zetten en daardoor het gevoel hebben dat je buiten zit.
- De geluiden van buiten en dan vooral knetterende motoren en brullende auto’s die door liefhebbers uit hun winterslaap gehaald zijn.
- Poes die gelijk het balkon in beslag neemt en tevreden rond rolt.
- Poes die zijn eigen vlees vangt en smult van een sappige vlieg.
- Het merkwaardige feit dat ik de behoefte krijg om in de aarde te gaan wroeten zodat we ook mooie, kleurige plantjes op het balkon hebben. Oké, dat wroeten mag best overgeslagen worden, met alleen de plantjes ben ik al helemaal gelukkig.
- De bankjes in het stadsplantsoen zijn spontaan bezet door lezers, mama’s met kinderwagens en oude klessebesjes.
- De krokusjes en andere lentebloemetjes die plots in het plantsoen zijn opgekomen, en het bijbehorende vooruitzicht dat de stad binnen de kortste keren weer helemaal zal transformeren in groen en bloem.
- Vragen aan mijn vriend wat hij wil eten, en allebei zin hebben in sla (ook al eten we dat het hele jaar door).
- Ik heb een haast onbedwingbare behoefte om te skeeleren. Ik ben nog net niet geboren op die dingen en de enige reden dat ik het niet doe, is dat mijn huidige skeelers levensgevaarlijk zijn en mijn portemonnee het (nog!) niet toelaat om die nieuwe beauties te kopen.
- Dat je vriend op zaterdag zich hardop afvraagt wanneer de Italiaanse IJssalon weer opengaat en jij een paar uur later thuiskomt, mèt twee bolletjes (zijn favoriete smaken, natuurlijk) van zijn favo ijssalon, als verrassing.
Klinken één of meer van deze symptomen je bekend in de oren? Dan weet je hoe laat het is: lentekriebels. Eindelijk!
5 reacties op “Lekker lente!”
CHECK !! Ik heb ook lentekriebels !!
Heb gisteren ons hele balkon ondersteboven gehaald om alle vieze oude blaadjes, insectenlijken, rommel, zand en kattenharen weg te halen. Ook ik vind sinds gisteren dat een balkon geen balkon is zonder iets groens en dat dat al veel te lang duurt. Bij nood heb ik een potje met narcissen neer gezet. En daarnet, ondanks het feit dat het vanwege de bewolking toch frisser is, stug koffie gedronken buiten :-P.
Poes 1 en Poes 2 liggen hier ook diret buiten. Moeten ze wel in de gaten houden, soms lijken ze niet door te hebben dat ze, als ze dat vogeltje uit de luch willen halen, sneller naar beneden vallen dan ze denken. En we spreken helaas uit ervaring hihi.
Ook je sneeuwpret herken ik, the more the better, het heeft ook wel wat, massaal gebroederlijk vast staan in de file.
Vanmiddag in de tuin bezig geweest en gezellig buiten voor op de bank en samen met Sjaantje koffie gedronken, wat een heerlijk gevoel gaf dat weer weer,jammer dat de weergoden ons maar kort op dit weer trakteren,maar ik zou zeggen geniet van elk moment.
Volgende week schijnt het weer te gaan sneeuwen. Just sayin’
Gezellig he, overal die lieve bloemetjes!
Helaas is het nu weer koud 🙁