Laura 2.1

Gisteren probeerde ik vijf foto’s te uploaden in een bestaand Facebook-album. Zo gepiept, zou je denken, maar nee: niet alleen moest ik iedere foto individueel uploaden, het kostte me ook nog eens minstens zes pogingen per foto. Dit is precies hoe mijn update naar Laura 2.0 gaat. Het lijken makkelijke, kleine dingen die ik zo in mijn leven kan integreren, terwijl het in werkelijkheid zelfs met kleine stapjes nog een behoorlijke uitdaging is.

De afgelopen drie weken had ik een soort van vakantie. Perfect om even helemaal tot rust te komen en ik had er dan ook echt naartoe geleefd, zeker na die twee helse tentamenweken. Ik kon uitslapen, ’s ochtends ter plekke een blogje schrijven en online zetten, op m’n gemak het huis schoonmaken en opruimen, sporten wanneer ik zin had zonder me opgejaagd te voelen door de tijd of to do-lijst en vooral lezen, Simsen en Wii-en naar hartelust, om maar wat dingen te noemen. Tenminste, in theorie. In de praktijk ging dat heel anders.

Uitgeblust

Ik sliep standaard uit tot half acht. Nu weet ik dat dit voor sommige mensen werkelijk uitslapen is, maar dan heb ik het vooral over mensen die doordeweeks om half zes opstaan en niet, zoals ik, om half acht. Ik begon de dag inderdaad met een blogje, gevolgd door nog veel meer, want er stond een reisje naar Londen in de planning. Er moest dus vooruitgewerkt worden, iets dat ik voor de uni heel goed kan, maar voor mijn blog minder. Ik werkte van ’s ochtends tot ’s avonds om de blogjes op tijd af te krijgen (en dat lukte ook), maakte het hele huis schoon de avond voor we vertrokken, ging te laat naar bed, stond nog vroeger op dan normaal en plofte uitgeblust op mijn stoel in het vliegtuig om tien uur ’s ochtends. Dat is wat die eerste paar vrije dagen met mij deden.

Ontspannen

In Londen daarentegen kon ik wèl helemaal ontspannen: ik miste mijn mail, de social media of welke vorm van internet dan ook totaal niet (en dat was maar goed ook, want de WiFi in Londen was om te janken, zelfs in het hotel). Ik had het niet over de uni (behoorlijk ongebruikelijk) en zelfs nauwelijks over mijn blog (net zo ongebruikelijk). In plaats daarvan genoot ik van de dingen die we deden, gingen we redelijk bijtijds naar bed, sliepen we ook nog eens een beetje uit en deden we waar we zin in hadden. Van strakke planningen was wel sprake, maar van ons er aan houden absoluut niet. Eigenlijk dus het tegenovergestelde van mijn dagelijkse leven en ik vond het heerlijk.

Spaak gelopen

Eenmaal thuis zou ik dan werkelijk vakantie houden en dat is waar het spaak gelopen is. Nog steeds las ik geen letter, kroop ik niet achter de computer voor een dagje Simsen, heb ik de batterijen voor mijn Wii-motes nog niet eens opgeladen en was ik weer net zo onrustig als voorheen. Dat ik al zo’n anderhalf jaar nauwelijks tijd heb voor zulke dingen begon meer dan ooit aan me te knagen. Mijn vrije dagen bestonden namelijk nog steeds voornamelijk uit vroeg opstaan, bloggen, verplichtingen en ’s avonds te moe zijn om eigenlijk nog maar iets te doen. Alles in mijn leven moet altijd maar wijken voor mijn studie en mijn blog, iets dat ik mij al vaker gerealiseerd heb, maar waar ik nu echt iets aan moet doen.

Kwaliteit

Daarom heb ik nog eens goed nagedacht over waarom ik deze blog begonnen ben. Momenteel is het mijn grootste hobby, maar daarnaast is het ook mijn portfolio. Ik ben een rasechte perfectionist en vind kwaliteit hierbij ontzettend belangrijk. Tegelijkertijd voel ik de druk voor kwantiteit, met als gevolg dat ik met liefde vijf tot zeven blogjes per week tik, maar ten koste van zo veel andere dingen. Immers, om ervoor te zorgen dat ik werkelijk kwaliteit lever moet de tekst in orde zijn en het beeldmateriaal kloppen. Voor ik het weet ben ik wel een uur of drie verder per blogje, als het niet meer is. Schrijven is weliswaar mijn passie, maar dit moet niet ten koste zijn van andere aspecten in mijn leven. Ik heb er veel voor over en werk met volle overtuiging en veel trots dagelijks aan Schrijfmeisje.nl, wat het des te moeilijker maakt om te besluiten een stapje terug te doen en mij te beperken tot slechts drie á vier artikelen per week. Mijn focus blijft namelijk kwaliteit, zowel van mijn blog als mijn eigen leven. Op het moment dat je niet in staat bent om tijdens je vakantie, vrije avonden en weekenden te ontspannen, dan zit er iets niet goed en dat wil ik veranderen. De sleutel van mijn probleem is nog steeds loslaten. Ik moet de kwantiteit van mijn blog loslaten en dat vind ik heel moeilijk.

Laura 2.1 gaat dus iets minder vaak bloggen, meer ontspannen en vooral leren loslaten. Oh, en op tijd naar bed, natuurlijk.