Laura 2.0: Twee maanden later

De formule klonk me als brood in de oren: meer ontspannen = productiever werken = meer tijd om te ontspannen. Als rasechte stresskip die als een opgejaagd vogeltje door het leven ging besloot ik de uitdaging aan te gaan en de eerste week bleek een succesnummer, maar hoe is dat na twee maanden, veel essays, colleges en andere verplichtingen? Zou ik nog steeds als een computer vastlopen bij te veel taken of zou dit de wonderupdate zijn?

In het begin hield ik het allemaal braaf vol, behalve dat op tijd naar bed gaan natuurlijk. Laten we het maar niet hebben over die nacht waarop ik om drie uur in bed lag (en dus nog niet sliep) terwijl ik om zes uur ’s ochtends al uit de veren moest. Het goede nieuws is dat ik uiteindelijk wel steeds vaker behoorlijk op tijd op bed lag en rond twaalf uur het licht uitdeed. Het leek erop dat dit wel eens een nieuwe, goede gewoonte zou worden. Zou ik na twee maanden van stresskip in een zen persoon veranderd zijn, onherkenbaar voor mijn omgeving?

Na twee maanden

• Was ik veel productiever tijdens die eerste drie keer anderhalf uur.
• Kreeg ik steeds meer energie dankzij het steeds vaker op tijd naar bed gaan.
• Hield ik – op die twee weken na – vrijwel iedere avond tijd over om te bloggen en te ontspannen.
• Had ik zelfs regelmatig weekend.
• Wist ik toch niet mijn stressproblemen te handhaven toen ik onder grote druk stond.
• Werd ik tijdens die weken zelfs een beetje gek van het nieuwe regime: de druk om te presteren en de druk om mij te houden aan dit project werden een beetje te veel tegelijk.
• Verdween het woord “ontspannen” spontaan weer uit mijn woordenboek toen de stress van de afgelopen twee weken om de hoek kwam kijken en werd dit vervangen door “multitasken,” maar dan het soort waarbij je cursor telkens afdwaalt naar Facebook en je precies op de hoogte bent van wie wat wanneer doet op het moment dat het gebeurt.
• Verviel ik weer in het welbekende patroon waarbij ik toch ’s avonds nog bezig was, daarna nog even wilde ontspannen (toch nog wel, ja) en er nog een aflevering Breaking Bad tegenaan gooide. Dan moet er natuurlijk nog gedouchet worden (en jammer genoeg ben ik niet altijd iemand die heel groen en lief voor het milieu is in dat opzicht) om vaker na dan voor twaalven mijn ogen dicht te doen.
• Zat ik vol goede moed en motivatie na mijn tentamen (dat verrassend goed ging) achter mijn computer om – wat volgens mijn begrippen last-minute is – dat research essay te schrijven. Er kwam alleen niet zo veel op papier terwijl de druk groter werd en ik óók nog eens moest ontspannen. Hoe kon ik de dag erna anders productief zijn? Daarom was het – vrij laat op de avond, want ik had doorgewerkt – tijd voor Breaking Bad. Voor ik het wist zat ik na één aflevering ineens weer met mijn laptop op de bank om 1.000 woorden later, iets voor één uur (klaarwakker natuurlijk) naar boven te gaan en o ja, nog even te douchen. Op tijd naar bed? Niet echt. De volgende ochtend om zeven uur weer opstaan? Geloof het of niet, maar ik deed het.
• Wist ik ’s nachts in slechts een uurtje tijd 1.000 woorden te produceren die eigenlijk zo slecht nog niet waren. Die wellicht nog beter waren dan de 1.000 woorden waar ik de hele ochtend over had gedaan en zo veel zorg en aandacht in had gestoken.
• Vroeg ik me af of ik wel zo’n ochtendmens ben als ik zelf denk. Zo graag sta ik nu ook weer niet op voor zeven uur. Of voor half acht.
• Heb ik ontdekt dat ik mijn oude ritme (per taak in plaats van anderhalf uur) prettiger vind.
• Maar ontdekte ik ook dat de formule meer ontspannen = productiever werken = meer tijd om te ontspannen absoluut klopt.
• Wil ik het nieuwe ontspannen er zeker wèl inhouden.
• En die weekenden en vrije avonden ook.
• Wil ik nog minder Facebooken want dat kan ik best.
• Moet ik toegeven dat het op tijd slapen best fijn is, maar dat ontdekte ik gisteravond pas toen mijn vriend en ik op de bank een serie keken. Tenminste, hij keek. Ik vocht met alle macht om wakker te blijven en het enige dat ik nog weet is welke serie we keken. Op tijd naar bed gaan als je altijd vroeg opstaat is toch nuttiger dan ik dacht, want na een paar dagen absoluut niet op tijd naar bed maar wel op tijd eruit sta ik nog net niet slaapwandelend op. Goed, een beetje dan. Niet te laat slapen it is!
• Is mijn conclusie dat The Energy Project zeker een hoop goeds heeft, maar lastiger is dan het lijkt en ik geneigd ben om terug te gaan naar mijn oude, veel chaotischer ritme.
• Doe ik dat niet en blijf ik de rest van dit collegejaar volhouden.