Een week geleden stonden we in een tjokvolle zaal die werd gevuld met razendsnel gitaarspel dat steeds sneller ging, haast sneller dan onze oren konden bijhouden. Na een explosief einde van het openingsnummer volgde een daverend applaus met gejoel en gejuich. Het publiek leek een stel tieners dat een jonge rockgod adoreerde, maar niets was minder waar. Op het podium zat namelijk Seasick Steve, die met 73 of 74 jaar (hoe oud hij precies is, weet zelfs het internet niet) één van de meest memorabele concerten wist te geven waar ik tot nu toe ben geweest.
