Nee, dit is geen nieuw standje voor tussen de lakens, en ik heb ook geen geheime verhouding met de komma op mijn toetsenbord. Het is iets waar ik gek op ben: een tekst uitpluizen en ieder miniem (typ)foutje eruit halen. En daar is het weer tijd voor met al die deadlines.
Wandelende spellingscontrole
Oh God, daar heb je er weer zo één, denk je misschien wel. Ik kan er ook niets aan doen. Ik voel me af en toe een wandelende spellingscontrole. Bij zinnen als “hij is ouder als zijn zusje” komt er in mijn hoofd spontaan zo’n kringeltje onder en denk ik bij mezelf: dan, niet als. En dan bijt ik maar weer mijn kiezen op elkaar om te voorkomen dat ik de irritante grammarnazi uithang.
Helemaal los
Met essays kan ik eindelijk helemaal losgaan. Zeker met MLA – regels voor de opmaak van je essay en verwijzingen. Het is de bedoeling dat we in foutloos Engels schrijven. Dat klinkt best gemakkelijk en het is ook prima te doen, maar dingen als punctuatie kunnen best wel een uitdaging vormen. Met liefde kijk ik de essays van mijn medestudenten na. Comment hier – dit is een comma splice – comment daar omdat ik een bepaalde zin of een bepaald woord heel mooi vind.
Later
Het komt vast niet als een verrassing dat ik van schrijven mijn beroep wil maken. Afgelopen zomervakantie liep ik stage bij Ze.nl, en daar ontdekte ik mijn liefde voor redigeren. Ik jetste de te redigeren artikelen erdoorheen. De spellingscontrole van Word is er niets bij (maarja, ik ben het ook vaak genoeg niet eens met het programma. Wie wel?).
Geen komma is veilig
Punten, woorden, dubbele spaties… Ik spoor ze allemaal op en ik vind het heerlijk om te doen. Druk een eerste druk van een boek in mijn hand en het enige wat je van mij zal horen, zijn de typfouten die ik opmerk. Tsja, van nature ben ik nu eenmaal een mierenneuker. Of eigenlijk een kommaneuker dus. And I like it.
8 reacties op “Kommaneuken”
Ik kreeg vroeger altijd kritiek als ik ‘en’ schreef na een komma, omdat ik vond dat de zin zo mooier las. Nu kwam ik er laatst (dankzij het boek van Paulien Cornelisse) achter dat dat juist heel slim is en de ‘oxford comma’ oid wordt genoemd. 😉
http://www.PSbyDila.com
Ik doe dat ook. Komt eigenlijk vooral omdat het in het engels gebruikelijk is om voor ‘and’ een komma te zetten, en dat neem ik nu in het Nederlands automatisch over. Kwam je daarachter in het eerste boek of het meest recente? (de eerste hebben we namelijk liggen maar ik ben er nog niet aan toegekomen :-P)
Heerlijk! Ik pik de meeste fouten er ook vanzelf uit. Als ik een stuk tekst voor me zie, dan zie ik gelijk de ‘fouten’ die gemaakt zijn. Soms superhandig, soms ook super irritant!
Herkenbaar! 🙂 Alleen mensen vinden het vaak wel irritant, haha. En voor mezelf vind ik het ook niet altijd even fijn. 😛
Lekker belangrijk als je maar begrijpt wat er staat toch!!!
Als redacteur:
zit ik net zo lang met m’n neus in de boeken tot ze eruit komen;
slik ik liever een dikke pil dan een tablet;
lees ik alles met samengeknepen ogen, schrijf ik alles met samengeknepen billen;
fok ik schapen en neuk ik komma’s.
(‘k Vond je site toen ik zocht op ‘kommaneuken’.)
Groet,
Rob
In één stukje schrijf je typfouten en typefouten. Ik dacht dat het laatste goed is. Twee versies in een stukje, naja. Dit is natuurlijk echt kommaneuken.
Oeps! Dat is wel heel slordig. Het goede nieuws is dat allebei mag; zelf heb ik voorkeur voor ’typfouten’, dus dat is de enige variant die je nog tegenkomt in dit stukje. Dank voor je scherpe blik!