Ik weet wel wat jullie denken als ik het over kamperen heb. Jullie zien me al gaan op mijn pumps door dat drassige gras en met een rol wc-papier onder mijn arm, mijn gezicht helemaal in de plooi met wat make-up en niet te vergeten loop ik in een jurkje in plaats van in een joggingsbroek. Nu verwachten jullie waarschijnlijk dat ik ga vertellen dat hier helemaal niets van waar is.
Ik ben immers een powervrouw. Dat bijzettentje voor mij en de vriendin die ik uitgenodigd had om mee te gaan met mij en mijn ouders (we gaan immers wat jaren terug in de tijd), had ik altijd binnen no-time staan, perfect gespannen en met prachtige scheerlijntjes. Die haringen hamerde ik zelf wel de grond in, daar had ik geen man voor nodig. En dat luchtbed? Daar hebben we een pomp voor. Als dat allemaal gebeurd was, dan hielp ik natuurlijk mijn ouders nog met het opzetten van de voortent. Vanzelfsprekend.
Kleding op de camping
Tijdens zo’n vakantie was ik dan ook altijd iemand die maling had aan het dagelijkse leven. Opgetut en wel naar het washok? Niets daarvan: in een comfortabel joggingspak op slippers en met mijn toilettas, om vervolgens precies hetzelfde – maar dan met een paardenstaart in plaats van coupe wandelend spook – weer uit het douchegebouw te verschijnen. Eenmaal bij de caravan werd dat pak verruild voor een comfortabele korte broek, een spaghettitopje en slippers, tenzij ik natuurlijk iets ging ondernemen. Dan pakte ik mijn sandalen erbij.
Het kampeerleven in Luxemburg 2009
Jeu-de-boulen en muggenmeppen
Zo’n dag op de camping bracht je al jeu-de-boulend, badmintonnend en, niet te vergeten, met bordspelletjes door. Na de dagelijkse barbecue ’s avonds was het tijd voor een spannend potje bingo om de dag af te sluiten met tot midden in de nacht muggen meppen en met je zaklamp je slaapzak opzoeken. De volgende ochtend moest je immers, nog voor het doucheritueel, warme broodjes (vers uit de oven) bij het campingwinkeltje halen voor het ontbijt dat buiten de voortent verorberd werd. In je joggingspak. Dat was het leven op de camping.
Tentstokken en spijkers
Dat is echter niet het leven van dit kampeermeisje. Ik mocht vooral niet helpen met het opzetten van tenten door mijn bijzondere talent om in de weg te staan, de verkeerde tentstokken vast te houden of ze te vroeg los te laten, om maar een paar dingen te noemen. In plaats daarvan zorgde ik voor eten, drinken en de hond (al vermaakte hij zich maar al te goed met het in de gaten houden van alle nieuwe “buren”). Bij het vak techniek op de havo sloeg ik iedere spijker binnen mijn bereik krom en hoewel dat bij een haring niet snel zal gebeuren, bleek het nog altijd een hele klus om niet alleen raak te slaan, maar het ding ook nog eens met flink wat kracht te raken. Je snapt dat dit klusje dus niet aan mij uitbesteed werd.
Over dat joggingspak
Het komt vast niet als een verrassing dat ik nooit (behalve toen ik vier was – bewijs staat hierboven) een joggingspak aan had. Zo’n ding heb ik niet eens. Wat zeg ik? Ik heb geen eens een joggingsbroek. Ik was zo’n figuur dat ’s ochtends in de outfit voor die dag naar het douchehok vertrok of een enkele keer over het grasveld huppelde in haar chique ochtendjas en natuurlijk met een beautycase, zoals het een echt prinsesje betaamt. Geloof het of niet, zelfs als ik mijn dagelijkse routine doorliep, was ik nog steeds tien keer eerder klaar dan de meeste andere meisjes met hun verkorte vakantieroutine á la Barbie.
Mijn favoriete kampeeractiviteit (Winterswijk 2008)
Badmintonnen met mij: Een aanrader
Dan over die dagbesteding. Dat jeu-de-boules is best leuk, maar ik heb het richtingsvermogen van een vis, dus met mij is het altijd spelen op eigen risico. Badminton met mij is dan weer wèl aan te raden: sinds mijn schouderproblemen moet ik met links badmintonnen en als rechtshandige levert dat voor mijn tegenstanders een goede lach- en buikspiertraining op.
Maar ik geef toe dat van die wc-rol waar ik het in de intro over had niets waar is. Die pumps daarentegen neem ik wèl altijd mee. Ik ben en blijf immers een echte fashionista, maar dat hoef ik jullie natuurlijk niet meer te vertellen.
Ander bewijsmateriaal: Ook toen al trok ik mijn beste schoenen en jurkje uit de kast
2 reacties op “Kampeercolumn”
Vroeger gingen mijn ouders wel eens kamperen met mijn broer en ik. Maar dat is ondertussen al wel jaaaaaaaren geleden, bijna 20 jaar denk ik.
Blij voor jou dat je vriendje ook geen kampeerder is, wij blijven het nog wel even volhouden.