Categorieën
Lekker lezen

Jonathan Safran Foer – Extremely Loud and Incredibly Close

Als dit boek genoemd wordt, reageert iedereen meteen vol enthousiasme. Zo’n goed boek vinden ze het. Wanneer ik mijn mening in de groep gooi, word ik vragend aangekeken. Hoe kan ik dat nu vinden, want Extremely Loud and Incredibly Close is ‘fantastisch’. Nou, hierom dus.

“Wie is er in godsnaam aan het woord?”

Het verhaal

Oskar Schell is negen jaar en een uitvinder. Hij wil dan ook niets liever dan uitvinden wat er met zijn vader is gebeurd en algauw gaat de kleine avonturier erop uit. Nee, ik verklap natuurlijk niet wat hij meemaakt. Ik ben geen fan van dit boek, maar ik wil absoluut de lol niet verpesten.

Vind ik niet leuk

Het verhaal heeft verschillende vertellers en soms pakt dat goed uit, maar soms ook niet. Op het moment dat ik geen flauw benul heb wie nu eigenlijk aan het woord is, pakt het dus niet goed uit. Terwijl ik Extremely Loud and Incredibly Close las, kwamen er steeds meer vraagtekens. ‘Wie is er in godsnaam aan het woord?’, dacht ik continu. Gevolg? Ik kreeg weinig mee van het verhaal zelf doordat ik deze constante puzzel probeerde op te lossen.

Die verwarring kwam niet alleen door de vertellers, maar ook door de dialogen. Als we een dialoog lezen, verwachten we dat iedere zin van een andere spreker op een kersverse regel verschijnt. Foer heeft daar maling aan: geen nieuwe regels voor hem.

Had ik het eindelijk een keer uitgevogeld, dan zat ik toch wel een beetje in het verhaal. Wat ik dan niet wil, is de bladzijde vol verwachting omslaan en… een plaatje tegenkomen. Ik lees een boek en wil letters, geen plaatjes. Dat maakte het enorm chaotisch en frustrerend. Of een pagina met rood omcirkelde woorden. Eén van de meest tenenkrommende bladzijdes vond ik die waar de witruimte tussen de letters steeds kleiner werd, waardoor er uiteindelijk een onleesbare klomp van letters ontstond. Zeg, was ik niet een boek aan het lezen?

Vind ik wel leuk

Oskar is ook chaotisch, en in die zin vind ik de opbouw van het boek en Foers schrijfstijl ontzettend goed bij de hoofdpersoon passen. Dat is, zelfs al verpestte het mijn leeservaring, best een complimentje waard. De verhaallijn zelf is ook helemaal niet verkeerd – heel mooi zelfs. Jammer dat het in mijn ogen niet zo goed tot z’n recht komt door de afleiding van die wisselende vertellers en de afbeeldingen tussendoor.

Verklaar me voor gek, maar ik zal dit boek niet snel nog een keer lezen. Hoe mooi het verhaal ook is, de opbouw roept meer frustraties bij me op dan ontspanning, iets wat ik belangrijk vind bij het lezen van een boek. Een boek mag uitdagend zijn en me aan het werk zetten, maar Extremely Loud and Incredibly Close doet dat op een manier die niet goed bij mij past. Hé, ik ben één van de weinigen die er zo over denkt. Het is niet voor niets een bestseller geworden. Gewoon lezen dus, want een uniek boek is het absoluut wel.

Lekker lezen

Johanathan Safran FoerExtremely Loud and Incredibly Close
ISBN: 9780141025186
Uitgeverij: Penguin
Prijs: €9,99

4 reacties op “Jonathan Safran Foer – Extremely Loud and Incredibly Close”

Ik snap je wel, maar ik ben het er niet mee eens. Ik vind het wel bij het verhaal passen dat je eerst niet weet wie er aan het woord is (overigens vond ik het boek bij de tweede lezing nóg leuker). En wat betreft de foto’s et cetera: dat past ook bij het verhaal, het geeft een extra dimensie eraan. En dat met die woorden die je op een gegeven moment niet meer kunt lezen, dat hoort er ook bij, dat was bij die opa toch? Op een gegeven moment wil hij zoveel zeggen dat het niet meer te lezen is of figuurlijk niet meer verstaanbaar.

Maar goed, ieder natuurlijk zijn (haar) mening 🙂

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *