Halverwege: The Marriage Plot

Daar heb je haar weer met The Marriage Plot, zul je inmiddels misschien denken. Maar nu is het moment dan eindelijk aangebroken dat ik er zelf iets over kan zeggen, want ik ben halverwege. Nieuwsgierig naar het verhaal en mijn eerste indruk tot nu toe? Lees dan verder!

Het verhaal

Of nouja, de eerste helft. De dag waarop je afstudeert moet één van de mooiere dagen in je leven zijn, toch? Voor Madeleine Hanna is het alles behalve dat. Haar ochtend begint met een megakater, een verdachte vlek op het jurkje dat ze leende van haar huisgenootje en een ontbijt met haar ouders terwijl ze nog niet eens helemaal helder heeft hoe de avond ervoor eruit zag. Dan zien haar ouders Mitchell Grammaticus en om de zogenaamd niet ongemakkelijke situatie nog even iets minder ongemakkelijk te maken, willen ze hem persé zien. Terwijl Madeleine al maanden geen woord met hem heeft gewisseld. Stukje bij beetje komen we erachter dat Madeleine Engels studeert, haar scriptie over Jane Austen en George Eliot heeft geschreven en dat ze een echte romanticus is. Haar gefaalde relaties zijn allemaal niet haar schuld – behalve de laatste misschien. Dat was met de intelligente Leonard Bankhead. Een paar minuten voor ze haar diploma in ontvangst moet nemen, krijgt ze een telefoontje dat alles – haar mislukte samenwoonpoging nog voor ze überhaupt samen kon wonen, haar afwijzing van Yale en het ontbreken van een B-plan – nog meer op zijn kop zet dan het al stond.

Vind ik leuk

De cover! Er zijn ook nog andere edities, maar dit is een echte eye-catcher als je het mij vraagt. De zachte kleuren, silhouetten en het simpele lettertype. Je moet op z’n minst even het boek pakken om de flaptekst te lezen. Wat erin staat bevalt me: het is vlot geschreven en hoewel de verteller af en toe wisselt, stoort dat niet. Geen seconde ben ik de draad kwijtgeraakt; pluspunten dus! Dit boek werd aangeraden bij het vak Literary Theory en het grappige is dat er veel verwijzingen zijn naar de belangrijke mensen die we daar besproken hebben: Barthes, Derrida, Lacan… Het knappe vind ik dat het ook voor mensen die geen idee hebben wie die gasten zijn (geen zorgen, je mist niets) het verhaal prima kunnen volgen. Voor wie ze wel kennen is het leuk om te zien hoe non-fictie verwoven is in een fictief verhaal. Daarbovenop komt dat het – wat mij betreft – veel toevoegt aan het verhaal over een Engels-student.

Vind ik niet leuk

Dat er zo weinig hoofdstukken zijn. Dit is echt een gevalletje ‘persoonlijke voorkeur,’ maar ik heb hoofdstukken nodig. Ik stop nooit halverwege een hoofdstuk, maar maak ze altijd af zodat ik niet midden in het verhaal ben gebleven. Met een hoofdstuk van 161 pagina’s en te weinig tijd om dat aan één stuk door te lezen, wordt dat nogal lastig.

Verder lezen

Eigenlijk wil ik dit boek in één ruk uitlezen – gelukkig heb ik nog de helft (256 pagina’s om precies te zijn) te gaan. Ik ben razend nieuwsgierig naar de rest en vooral het einde van het verhaal. Ook hoop ik het echte antwoord te krijgen op de vraag wat de titel precies betekent.