Halverwege: The Land of Decoration

Over decoratie gesproken: het boek zelf is een plaatje! Door de cover met zijn sierlijke letters, glimmende polkadots en de schattige details verwacht ik een minstens zo schattig boek. Op het eerste gezicht lijk ik dat ook te krijgen, maar is dat halverwege nog steeds zo?

Het verhaal

De jonge Judith zit vol fantasie en bouwt The Land of Decoration van spullen die andere mensen als rotzooi zien. Op een dag maakt ze daar sneeuw. Als ze ’s ochtends wakker wordt, is de echte wereld ook wit. Zou ze een wonder gecreëerd hebben?

Vind ik leuk

Het lijkt me duidelijk dat ik de cover leuk vind. Maar er is natuurlijk meer dan dat. De beschrijvingen in de eerste paar hoofdstukken passen wat mij betreft bijzonder goed bij dit kleine meisje. Ook knap vind ik dat het verhaal verteld wordt vanuit het perspectief van een kind, maar zonder kinderlijk te worden. Sterker nog, geloof en God spelen een belangrijke rol in The Land of Decoration. Grace McCleen mag zichzelf best een schouderklopje geven voor deze bijzondere combinatie.

Vind ik niet leuk

Heel jammer vind ik dat die beschrijvingen en schrijfstijl van de eerste hoofdstukken langzaam een beetje verdwijnen, en daarmee is die schattigheid ook behoorlijk verminderd. Bovendien zijn de referenties naar God en de Bijbel af en toe wat lastig als je je nooit verdiept hebt in die dingen.

Verder lezen

Ja, ik ben ontzettend nieuwsgierig hoe het afloopt! Het verhaal is ontzettend menselijk, misschien juist omdat het verteld is door een kind. Iedereen zal zichzelf erin herkennen. Bovendien is het een bijzonder creatief verhaal door The Land of Decoration, Judith die het vertelt en de serieuze onderwerpen die aangesneden worden, zonder dat dit een zwaar boek is. Judith betovert haar fantasiewereld. Zal ze ook mij betoverd hebben als ik het boek uit heb?