Gnocchi arrabiata voor mannen

Cliché maar waar: de liefde van de man gaat door de maag. Er is dan ook geen geschikter vaderdagcadeau dan een diner verzorgd door zijn dochter. Samen met mijn vriend verzon ik ter plekke (in de supermarkt dus) het vaderdagdiner: gnocchi met gehaktarrabiata. En salade, vooruit dan.

Omdat ik al duizend keer pasta heb gemaakt (lasagna, tortellini, spaghetti), mijn vader niet zo gek is op salade (dan heeft hij na twee uur alweer honger) en ik hem ook iets nieuws wilde voorschotelen, kwam ik op gnocchi uit. Helaas niet zelfgemaakt – dat komt nog een keer – maar wel met een zelfgemaakte variatie op de welbekende arrabiatasaus. Hij houdt wel van een beetje pit (en ook van een beetje heel veel). Ik heb het al verschillende keren voor elkaar gekregen om hem iets vegetarisch voor te schotelen en hoewel een arrabiata van oorsprong ook vegetarisch is, besloot ik er gehakt in te doen. Gewoon, omdat het vaderdag was en mijn vader van geruld gehakt houdt.

Schort om

Eigenlijk is dit recept een fluitje van een cent. Je rult het gehakt – wel op smaak brengen met peper en zout – en giet het overtollige vet af. Vervolgens gaat de tomatenpuree door het gehakt. Meng dit goed tot elkaar (ja, je krijgt inderdaad een raar, kleverig goedje) en doe daarna de tomatenblokjes, gepelde tomaten en het geperste teentje knoflook erbij. Terwijl dit pruttelt snijd je de rode peper. Tip (en dit mag ik eigenlijk wel in hoofdletters erbij zetten): wrijf koste wat het kost niet in je ogen als je het pepertje gesneden hebt. Mijn vinger belandde de laatste keer namelijk wèl in mijn oog en ik weet nog dat de nodige woorden door het huis klonken. Van mij dus.

Wachten

Doe het pepertje erbij (met zaadjes). Vervolgens laat je de saus een uurtje pruttelen en heb je alle tijd om de sla en tomaten te wassen en snijden. Snijd de mozzarella en klaar is je salade alweer. Schenk er wat olijfolie overheen om het af te maken. Vlak voor de saus klaar is, zet je een pan op het vuur en als het water kookt, gaan de gnocchi erin. Op de verpakking staat dat ze twee minuten moeten koken, maar ik ben lekker rebels en houd me daar nooit aan. De gnocchi zijn namelijk klaar als ze boven komen drijven.

Geslaagd

Om het helemaal af te maken, kun je er lekker wat Parmezaanse kaas overheen strooien; over welke pasta kan dat eigenlijk niet? Mijn vader vond het in ieder geval heerlijk – evenals mijn vriend, want hij is ook gek op de pittige nasmaak van arrabiata – en ik was zelf ook verrast dat dit probeersel zo goed uitpakte. En dat ik mijn ogen dit keer gespaard heb. Hoera voor een geslaagde maaltijd!