Categorieën
Columns

Film kijken

Huh? Wie is dát nu weer? En wat doet hij met haar? Was zij niet in New York? Wat is er in godsnaam gebeurd? Hmm. Gelukkig, mijn vriend is nog droog. Heb ik hem tenminste niet onder liggen kwijlen zoals een Sint Bernard dat zou doen. Goed, nu blijf ik echt wakker…

Als de regen ’s avonds weer eens tegen de ramen klettert en het donker is, vind ik het heerlijk om onder een dekentje op de bank tegen mijn vriend aan te liggen terwijl de televisie een goede film laat zien. Comfortabel en warm. En die film? Ik heb het fantastische talent om negen van de tien films niet te begrijpen. Zo keken we vrijdag Magnolia. Ik vond het een prachtfilm, maar kwam er pas aan het einde achter dat alle verhaallijnen (en dat zijn er heel wat) zich tegelijkertijd afspeelden. En ik maar denken dat we telkens flashbacks zagen… Dat is slechts een klein voorbeeld van hoe film kijken bij mij gaat.

Dat is behoorlijk stom

Tenzij je weet hoe het komt dat ik zulke cruciale punten mis. Een hint: “Liefie, ben je er nog?” Precies. Ik val – haast standaard – in slaap bij films. Kan het nog zo spannend zijn met bloed, moorden en kettingzagen, ik slaap er zo doorheen. De meest romantische scènes kunnen me niet wakker houden. Zelfs bij een sensationele autoachtervolging vallen mijn ogen zonder moeite dicht.

Ik mis alles

Een zwijmelkus, wie het heeft gedaan, wie vermist wordt (vaak mis ik die introductie van die persoon überhaupt en kan ik de vermissing dus ook niet opmerken), waar de hele film over gaat. Soms zien we een bepaalde acteur en roep ik: “Oh, ik herken hem (of haar) ergens van!” Mijn vriend noemt dan een film waarin we diegene gezien hebben. “Fargo, weet je nog?” “O ja. Toen sliep ik.” Lekker dan.

Ik weet het ook niet

Het is niet zo dat ik er niets aan doe. Als we Mad Men of Californication liggen te kijken, voel ik het wel eens aankomen. Mijn oogleden worden dan zo zwaar, dat ik plakbandjes nodig heb om ze open te houden, of luciferstokjes. Helaas zijn die nooit binnen handbereik (hebben we überhaupt wel lucifers in huis?) en voor ik op kan staan om maatregelen te nemen, is het al te laat. Ik doe mijn ogen open en ineens zijn we in een heel andere scène aanbeland, met nieuwe mensen en situaties. Of de hele DVD is afgelopen wanneer ik alleen thuis ben en niet word wakker gemaakt door mijn vriend. Mijn hoofd wordt weer gesierd met een sexy afdruk van mijn bril. Shit. Ik ben wéér in slaap gevallen.

5 reacties op “Film kijken”

Heb ik gelukkig geen last van. Meestal ben ik degene die de film kijkt en mijn vriend (of moeder) moet gaan vertellen hoe alles in elkaar zit en wie wie is. Zelfs als ik meer bezig ben met mijn laptop/de leesmap/een willekeurig superspannend boek, dan met de film.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *