Dit is echt weer iets voor mij. Een normaal mens is ’s ochtends zijn sleutels of iets dergelijks kwijt. Ik presteerde het afgelopen maandag om mijn fiets kwijt te zijn.
Mooie maandagmorgen
Je kent het wel, zo’n mooie automatische-piloot-maandagmorgen die vlekkeloos lijkt te verlopen, tot je – nog altijd op de automatische piloot – in je jaszak graait en nergens je sleutels kunt vinden (al kom je wel ineens dat boodschappenlijstje voor afgelopen weekend tegen).
Meestal is het zo dat je dan het huis rondrent als een kip zonder kop (je moet je trein immers halen), zoekend op de meest onlogische plaatsen, om ‘m uiteindelijk onderin je tas te vinden of te ontdekken dat je ‘m al die tijd al in je hand bleek te hebben. Zoiets. Kan ons allemaal een keer gebeuren.
Ogen (niet) geloven
Ik had maandag dus ook zo’n ochtend. Alles ging zo lekker automatisch, dat ik het bijna met mijn ogen dicht had gekund. Dat deed ik stiekem ook een beetje en ik moest echt een keer extra knipperen voor ik mijn ogen geloofde. Vervolgens ben ik de garage wel drie keer in en uit gelopen om te controleren of ‘ie echt niet achter de auto stond. En het fietsenrek waar ik ‘m vorige keer (vorige keer, ja) aantrof? Ook niet. Conclusie: mijn fiets was kwijt (gestolen?). Alweer.
De realisatie
Ik stond dus al bijna op het politiebureau (alweer), want hoe in hemelsnaam raak je je fiets kwijt (twee keer) en hoe groot is de kans dan dat je je fiets die tweede keer weer in een fietsenrek voor de deur aan zult treffen (nul dus, zoals ik net al zei)? Tot ineens te binnen schoot wanneer ik ‘m voor het laatst gebruikt had en wat voor een briljant plan ik toen had, en zo langzaam tot mij doordrong hoe goed dat plan nu werkelijk had uitgepakt. Hoe ik vorige week zaterdag na mijn bezoekje aan de supermarkt straal langs mijn fiets ben gelopen, waar ik juist mee gekomen was zodat ik de boodschappen aan het stuur kon hangen en zo lopend, maar niet zeulend, naar huis kon, en hoe ik dus zonder nadenken die tassen mee naar huis gesleept heb. Zoals gewoonlijk, op de automatische piloot.
En zo was ik vorige week maandag mijn fiets kwijt (alweer).
4 reacties op “Fiets kwijt (alweer)”
Hahha Laura, zo typisch dit! :’)
Leuk weer een blogje van je te lezen.
Er zijn ook mensen die hun hond bij de supermarkt achterlaten, dus van je fiets kan ik me wel voorstellen.
Fijn dat je hem weer terug hebt.
Ben jij geen normaal mens dan? 😉 Wel echt heel knap van je om je fiets kwijt te zijn 😀
Dit komt mij twee jeer per jaar voor.
Misschien zit het toch in de naam 😛