“Wat een eeeenig kind.” In die context is het inderdaad niet zielig. Maar vaak worden ouders die maar één kind willen (in plaats van door te fokken als een konijn) egoïstisch, lui en gemeen genoemd. Pardon me? Ik ben toch echt enig kind, en volgens mij kom ik niets tekort.
Dat de meeste planten die door mij verzorgd worden binnen de kortste keren dood gaan, lijkt me niet een gevolg van enig kind zijn. Meer een gevolg van absoluut geen groene vingers hebben. Of dat ik regelmatig iemand opbel met de vraag of ze me kunnen vertellen waar ik nu heen moet als ik weer eens een keer verdwaald ben (gelukkig kan mijn iPhone dat tegenwoordig doen).
Eenzaam
Iemand die enig kind is zou eenzaam zijn. Want alle broertjes en zusjes spelen altijd zo graag met elkaar. Ik wil niet veel zeggen, maar ik kende genoeg broertjes en zusjes die elkaar zo’n beetje de hersenen insloegen. Niet echt mijn idee van goed gezelschap. Sowieso, genoeg kinderen in de buurt om mee te spelen. Nu mocht ik, toen ik twee was, natuurlijk nog niet alleen de straat op. Gelukkig zat ik op een peuterspeelzaal (alleen het woord al klinkt heel leuk) met een heleboel andere kindjes. Gek genoeg herinner ik me daarvan alleen een plastic schaapje waar ik altijd mee speelde. Maar eenzaam? Nee hoor.
Verwend nest
Het lijkt me best logisch dat het lijkt alsof ik altijd alles krijg. Maar dat kan ook niet anders, want er is geen vergelijkingsmateriaal. Ik heb niet een broertje of zusje wat meer, minder of evenveel krijgt. Ik hoef niet te vechten om aandacht, of snel te eten omdat het anders op is (dat schijnen kinderen uit grote gezinnen instinctief te doen). Misschien ben ik daarom wel zo’n slome slak aan tafel (of komt het omdat ik mijn mond niet houd en non-stop zit te kletsen?). Bovendien, het is niet zo dat iemand uit een groot gezin per definitie niet verwend kan zijn. It’s all about the attitude. Toegegeven, mijn ouders vinden het nog altijd leuk om mij te verwennen met een kleinigheidje hier of daar. Maar dat van ze verwachten? Nee, echt niet.
Wel prima zo
Natuurlijk wilde ik wel eens een broertje of zusje. Het leek me maar wat leuk. Maar tegelijkertijd was ik ook blij met alle aandacht van mijn ouders. Ik vond het wel prima zo. En nog steeds. Volgens mij ben ik niets meer of minder dan iemand uit een groot gezin. Het nadeel? Dat ik eigenlijk ook geen tante kan worden. Als dat nu het grootste probleem is… Gelukkig kan dat opgelost worden door een vriend te vinden die geen enig kind is. En die heb ik. Enig kind zijn is niet zielig voor mij en ook niet egoïstisch, lui of gemeen van mijn ouders. Er is niets mis mee!
6 reacties op “Enig kind zijn is niet zielig”
Wat een leuke foto’s! Zijn allemaal vooroordelen die idd nergens op slaan. Ik ben geen enig kind (maar uit een gezin van 5) en laat ook alle planten doodgaan, mijn ouders verwennen mij ook graag en eet ook sloom haha
Ik kom uit een groot gezin, maar van wat jij over grote gezinnen zegt, is geen van de dingen waar bij mijn gezin:
4 broers en zussen, en ik eet niet snel, er is altijd eten over. Ik krijg genoeg aandacht, want mijn ouders hebben de tijd om ons allemaal evenveel aandacht te geven, en ik ben wat anderen verwend zouden noemen, maar mn broers en zussen krijgen net zoveel.
Oh, en ondanks het grote gezin zat ik toch op een peuterspeelzaal.
Verder zijn mijn ouders geen konijnen alleen maar omdat ze een groot gezin wilden..
Wat ik heb gezegd is natuurlijk heel erg gegeneraliseerd. Er zijn genoeg grote gezinnen waarbij dat niet van toepassing is 🙂
Voor iedereen telt; be happy!!!!!
Dankjewel voor je leuke blog.
Ik heb 1 dochter en begin daar kritiek op te krijgen…het zou zielig zijn..leert niet delen etc. Jou verhaal laat mij weer achter mijn keuze staan:-)
Het is absoluut zielig en er zijn zo veel manieren om te leren delen. Ik weet niet beter dan dat ik enig kind ben en ik ben niets meer of minder dan mensen die wel broers/zussen hebben. Laat mensen dus lekker praten en probeer je niets aan te trekken van kritiek, want er is niets mis met enig kind zijn 🙂 Sterker nog, het heeft wat mij betreft ook genoeg voordelen.