Eindelijk uitslapen

Echt, wat is dit voor een rotherrie? Slaperig maak ik wat chagrijnige knorgeluidjes (niet bewust, dat gebeurt gewoon als ik zo bruut wakker gemaakt word). Mijn plan was om vooral geen wekker te zetten en lekker uit te slapen, want dat mag best in de vakantie. Niet eens tot half twaalf ofzo. Gewoon. Even.

In de vakantie mag je best af en toe lekker even uitslapen. Tot een uurtje of negen, bijvoorbeeld. Maar ik ben de enige hier in huis die vakantie heeft en dat betekent dat de wekker van mijn vriend wel gewoon gaat iedere ochtend. Echt uitslapen zit er vaak dus niet in. Behalve vanochtend. Ja, vanochtend zou het dan eindelijk weer een keertje gebeuren.

Erdoorheen slapen

Je zou zeggen dat ik gewoon door mijn vriends wekker heen slaap als je nagaat dat wakker worden niet mijn ding is. Maar als ik niet wakker hóef te worden, hoor ik dat ding op wonderbaarlijke wijze blijkbaar wel. Weer in slaap vallen zit er dan niet bij, want poes schreeuwt erop los zodra hij ook maar een teken van leven bekent. Ik doe wel wat pogingen om nog even lekker te slapen, maar tot nog toe is dat nooit een succes geworden.

Vandaag wel

De wekker ging vandaag vroeg, heel vroeg. Denk aan rond een uurtje of vier. En dat is dus niet omdat we op vakantie gaan ofzo (dan zou ik er absoluut niet mee zitten), maar omdat mijn vriend vroeg weg moest voor zijn werk. Dat gebeurt vaker, en meestal slaap ik daarna niet echt meer. Dan schrik ik ieder kwartier wakker, bang dat ik me heb verslapen. Dit keer hoorde ik de wekker niet (zou dat iets te maken hebben met het laat thuis zijn en nog later in bed liggen?) en werd ik pas wakker toen hij gedag kwam zeggen met een kusje erbij. Ja, ik heb het zowaar een keer meegemaakt (vaak genoeg ben ik nog half aan het slapen en heb ik het niet door). Tevreden viel ik weer in slaap.

06:48

Echt, wat in godsnaam veroorzaakt deze kloteherrie? Sorry voor mijn grove taalgebruik maar… die herrie was echt verschrikkelijk. Of moet ik zeggen: is? Alsof er een bulldozer naast mijn bed staat terwijl er een vliegtuig vlak boven mijn hoofd vliegt. Op mijn hoofd, als dat had gekund. Als ik nu iemand zou bellen, zou diegene mij niet eens verstaan. Ik tril nog net niet uit mijn bed, zeg maar. Ik knijp mijn ogen dicht, rol mezelf nog een paar keer flink in de dekens en probeer door de herrie heen te slapen (ik bedoel, als ik dat tijdens een film ook kan…).

07:01

Verdomme. Wanneer gaat die gast nu weg? Ik worstel me weer uit de dekens waar ik als een loempia ingerold lig en grijp mijn bril van het nachtkastje. Ik doe de luxaflex open maar zie nog steeds niets omdat ik uit een schuin raam probeer te kijken – wakker? jaja – en verkas naar de badkamer. Aha. Aanschouw de boosdoener. Ineens schiet er een gedachte te binnen: ik ben nog halfuur eerder op dan wanneer de wekker was gegaan. Opzich maakt dat me niet rustiger en krijg ik er haast een gratis ochtendhumeur bij.

Waarom?

Waarom? Waarom moet het onkruid in de speeltuin voor ons huis – omringd door huizen, dus dat galmt zo lekker – om zeven uur ’s ochtends uitgeroeid worden? Het is zo’n apparaat dat de plantjes verbrandt. Je zou zeggen dat dat lekker snel gaat, maar niets is minder waar: uit sommige tegels steekt nog steeds een oerwoud en de onkruidverdelger gaat er nog een paar keer extra overheen. Ze staan er nu nog steeds, trouwens. Niet alleen is mijn uitslapen verpest, maar we hebben er ook nog eens niets aan.

Daar zit ik dan

Half-slapend achter mijn computer. Het is echt zo’n dag om weer in bed te kruipen – fijn opgerold – met die donkere wolken en de regen die tegen de ramen tikt. Maarja, dan word ik er haast uitgetrild en worden mij oren nog net niet zo beschadigd als wanneer ik ze tegen een box op een festival zou drukken. Ergens heb ik wel te doen met de onkruidverdelger – hij doet ook maar zijn werk – want ik ben ongetwijfeld niet de enige die haar schoonheidsslaapje niet heeft kunnen afmaken. Maar dan gaat die vraag weer door mijn hoofd: moet het nu ècht om zeven uur ’s ochtends?