Eefje de Visser try-out in Fluor

Als je naar een concert bent geweest en je de dagen erna nog de liedjes, de sfeer en het gevoel in je lichaam hebt zitten, dan weet je dat het een goed concert was. En dat had ik met het concert van Eefje de Visser in het Amersfoortse Fluor. Wat een fijne avond.

Nachtlicht

Slechts twee dagen na de release van haar derde en nieuwste plaat, Nachtlicht, staat Eefje de Visser al op het podium in Zaandam voor een try-out. Nachtlicht is sinds 8 januari ’s ochtends uit en verovert slechts twaalf uur later al een tweede plaats in de iTunes Store, tussen Adele en Justin Bieber. Het is dan ook een prachtig, dromerig album waarop ze weer haar creatieve taalkunstjes laat zien – zinnen die vloeien, op onverwachte momenten wonderlijke wendingen nemen en je zo constant blijven verrassen. Net als op haar eerste twee platen speelt ze zo met de klanken van woorden en de opbouw van zinnen, dat de taal opgaat in de flow van de muziek. Hierdoor klinkt het poëtisch, een tikkeltje eigenwijs en vooral heel eigen. En dat is precies waarom Eefjes muziek eigenlijk de enige Nederlandstalige muziek is die ik wél heel graag luister.

De try-out

Afgelopen donderdag 14 januari stond de tweede try-out op de planning, dit keer in Amersfoort en wij waren erbij. Vlak nadat we arriveren, wordt de zaal donker en komt er iemand op het podium. Tot mijn grote verbazing is het Eefje zelf en ik vraag me gelijk af: hebben we het voorprogramma gemist? Is het voorprogramma uitgevallen? Wat is er?

Het is gewoon Eefje die het voorprogramma zelf even aankondigt: de Vlaamse Samowar. Samowar lijkt haar optreden te beginnen met zingen, maar in plaats daarvan komt haar klank in een loop terecht. Ze maakt meerdere geluiden, draait aan wat knopjes op de tafel voor haar en al snel ontstaat er muziek, compleet met een door haar geproduceerde beat. Vervolgens zingt ze door de andere microfoon en heeft ze zo een compleet nummer gecreëerd met (bijna) alleen haar stem. Dat is een bijzonder proces om te aanschouwen en zorgt voor unieke muziek, want niets klinkt bekend (zelfs niet die ene cover die ze doet – ook dat geeft ze een heel eigen geluid). Een lekkere opwarmer dus!

Daarna verschijnt Eefje weer op het podium, dit keer met gitaar en al. Het is een try-out, zegt ze, dus er kunnen her en der nog wat foutjes zitten. Vervolgens opent ze het concert met “Wakker,” dat moeiteloos versmelt in het volgende nummer, “Ongeveer.” De setlist bestaat uit een mooie mix van de wat rustigere nummers en meer upbeat nummers, uit nieuwe pareltjes en gouwe oude zoals “Hartslag” en “Afdwaalt,” waar ze het concert mee afsluit terwijl het hele publiek (waarbij ik werkelijk het hele publiek bedoel en niet alleen mezelf) meezingt.

Dat verloopt overigens niet helemaal vlekkeloos. Er zijn een paar kleine schoonheidsfoutjes, maar hé, daar is het dan ook een try-out voor. Bovendien: als je zo moeiteloos de draad weer oppakt en zo ontspannen op het podium staat dat die sfeer resoneert in de hele zaal, dan is dat vooral bewonderenswaardig.

Die sfeer is ook één van de dingen die concerten van Eefje zo leuk maken. Ze lijkt gewoon lekker zichzelf en daardoor voelt het zo persoonlijk, zo gezellig. Voeg daar dan haar originele teksten aan toe, gezongen met haar prachtig heldere stem en een goede band erbij, en je hebt een superavond.

Het is dan ook een heerlijk relaxed concert. Je kan zien en voelen dat Eefje en de band genieten en dat het publiek dat ook doet. Het gaat gewoon zoals het gaat, niets wordt geforceerd. En dit is pas een try-out – als ik Eefje naderhand persoonlijk bedank voor het mooie concert (ze loopt namelijk gewoon vrij in het wild rond en staat bij de cd/lp-stand), zegt ze dat ik dan in maart bijvoorbeeld nog een keer moet komen, want dan zijn ze (nog – mijn toevoeging) beter. Dus dat ga ik doen, want dit was al mooi, goed, genieten.