Driftdame

Sommige mensen veranderen in slome slakken (maar dan nog slomer) zodra ze op een dag met sneeuw in de auto stappen. Omdat ik vooral niet zo iemand wil worden, maar met een beetje zelfvertrouwen de sneeuw wil trotseren, stapte ik vanochtend in de auto. Oké, ook omdat ik niet veel keuze had.

Dat ging ongeveer zo. Bij ons in het hofje (dat klinkt wel heel burgerlijk – vergeef me) ligt sneeuw, sneeuw en nog meer sneeuw. Sommige stukken zijn nog onbevlekt en puur. Zelfs de heuvel die ons richting de weg leidt is niet gestrooid. Als de brave burger die ik ben (en met mijn auto met zomerbandjes) reed ik rustig richting de heuvel. Als je me zag rijden, zou je haast denken dat ik dit vaker heb gedaan. Ik zeg er natuurlijk niet bij dat dit de eerste keer was. Dat blijft tussen ons.

Rustig remmen

Op de weg zette ik dat voort. Van tevoren de motor rustig af laten remmen zodat ik niet door zou glijden als ik met mijn teen de rem bediende. Genoeg afstand houden van mijn voorgangers, je kent het wel. Het ging perfect. Het voelde alsof ik ineens in een totaal andere auto reed, met stuurbekrachtiging. Je snapt, die sneeuw bevalt mij wel.

Maar toen kwam het. Een lange, rechte weg met rotondes – veel rotondes. Het beest in mij werd geprikkeld en ik ging driftend de rotonde over. De sneeuw vloog alle kanten op en ik ook, maar wel gecontroleerd natuurlijk (we moeten immers aan de veiligheid blijven denken). Ik driftte de ene na de andere rotonde over terwijl omstanders met open mond mijn sneeuwgeweld aanschouwden. Slome slak? O nee, niet voor deze stoere driftdame.

Mijn nieuwe talent

Al die tijd reed mijn vriend voor mij. Toen hij later bij mij in de auto stapte, vertelde ik hem gelijk over mijn nieuw-ontdekte talent. Niet dat hij dat kon missen op de momenten dat hij in zijn achteruitkijkspiegel keek.

“Ik driftte over al die rotondes!”

“O ja? Gleed je een beetje door?”

“Nee, echt met mijn kontje enzo!”

Hij keek me aan. De Cinq heeft voorwielaandrijving, wat betekent dat je eigenlijk pas bij het aantrekken van de handrem en het omgooien van je stuur achter uit kan breken.

“Dus je hebt een beetje gedrift?” vroeg hij nog eens terwijl een glimlach om zijn lippen speelde.

“Ja echt! Maar ik had natuurlijk alles onder controle.”

De werkelijkheid

In werkelijkheid kwam dat omdat ik misschien toch niet zo wild gedrift heb als het in mijn beleving was. Omdat ik misschien toch gewoon slechts een beetje gleed, zoals te verwachten is met voorwielaandrijving. Maar jongens, wat was het gaaf.