Categorieën
Columns

De perfecte huisvrouw

Daarbij denk ik aan een soort supervrouw die alles kan, gekleed in zo’n Dreft-dame outfit. Iemand waarbij het huis spik en span is, die binnen no time de hele keuken heeft uitgesopt (en nooit de vriezer hoeft uit te bikken), waarbij de badkamer zo glimt dat een spiegel overbodig is. Een vrouw die al die stereotypische vrouwendingen kan (sokken stoppen). Zoals mijn moeder bijvoorbeeld, en dan hoop je stiekem dat dat toch in de genen zit.

Superskill

Als je bij mijn ouders het huis binnenkomt, dan valt je op dat het schoon is. Wandelende tapijten van hondenhaar zul je zelden zien ronddwalen, terwijl hij echt extremer dan extreem verhaart. Een plakkerige vloer is ondenkbaar, net als kruimels op het aanrecht of stof op de tafel. Zeker sinds ik uit huis ben is het nooit rommelig. Mijn moeder houdt gewoon van een schoon en opgeruimd huis, en daarom stofzuigt ze iedere dag en draait ze ook voor de rest haar hand niet om. Resultaat: een heerlijk huis waar je je nooit zorgen om hoeft te maken (want nog voor je kan denken “oh, ik moet de badk…” is het al gedaan).

Andere handige superskills

Een andere superskill is de mogelijkheid om sokken te kunnen stoppen en knopen aan te kunnen zetten. De eerste keer dat ik dat deed hing de knoop binnen een uur (precies de tijd die ik nodig had gehad om van hier naar mijn ouders te reizen) weer aan een zijden draadje, uiteindelijk gered door mijn moeders magische vingers. Laatst was het weer zo ver: ik moest een knoop aanzetten. Twee stuks zelfs. Ik beloofde mijn vriend dat ik dat wel even zou doen. Ik kon dat namelijk beter, sneller en mooier dan hij. Immers, ik ben een vrouw.

Ik deed dat wel even

Drie maanden later pakte ik dan ons superdeluxe naaisetje erbij en ging op zoek naar donkerblauwe en bruine garen. Om te beginnen had ik geen van beiden. Dan maar hemelsblauw (matchend bij mijn nagels! Je snapt dat ik mijn geluk natuurlijk niet meer op kon) en knalgeel. Ik lebberde aan het uiteinde zodat hij makkelijker door het oog van de naald zou gaan, precies zoals ik vroeger geleerd had toen ik voor het eerst kruissteken borduurde als oefening voor die boekenlegger (uiteindelijk bestaande uit alleen dat rijtje kruissteken).

Natuurtalent

Ik bleek van de ene op de andere dag in een waar naaiwonder te zijn ontpopt. Ik maakte kruissteken, lussen, stak door, draaide eromheen, maakte een knoop en ineens zat die knoop eraan, zo professioneel dat het leek alsof die helblauwe garen er altijd al aan hadden gezeten en onverwoestbaar. Mijn vriend zou die knoop nooit meer kwijtraken. Tenminste, zo ging het in mijn verbeelding.

Een uur later (en wat er dus werkelijk gebeurde)

Na een uur prutsen zat het draadje nog steeds niet door het naaldje dat zo flinterdun was dat je het niet van de tafel op kon pakken. Ik halveerde het draadje (iets dat eigenlijk ook niet goed lukte), propte het zo goed en kwaad als het ging toch door het oogje en begon met het aanzetten van de knoop. Nog voor ik de draad goed en wel kon aantrekken, brak hij af. Het leek me wel weer duidelijk dat ik in de wieg gelegd ben voor dit soort dingen.

En het is uiteindelijk gelukt, maar als je ziet hoe de knopen eraan zitten (vergelijkbaar met het binnen de lijntjes kleuren van een driejarige) en hoe lang, dan zal ik zeker niet naar huis gaan met de prijs voor perfecte huisvrouw. Maar hé, ik ben nog student. Dan mag dat. Toch?

6 reacties op “De perfecte huisvrouw”

Ik ben er inmiddels ook wel achter dat onze puberzoon behoorlijk wat troep kan maken. Als hij niet thuis is of een week elders is dan is mijn huis heerlijk schoon en blijft het schoon. Inmiddels is hij 18 en begint mijn huis eindelijk beetje bij beetje dus wel te blinken. Het wordt nog wel wat… eerst zoonlief het huis maar uit :p

Geeft niks, dat komt nog wel! Hier in huis zul je ook nooit viezigheid of rommel aantreffen. En knoopjes aannaaien, haken, breien en sokken stoppen kan ik inmiddels ook al. Maar ik ben dan ook al bijna 5 jaar uit huis.

Haken en breien kan ik ook! En hoewel opruimen en schoonmaken niet persé het probleem is, is vooral het bijhouden waar het iets vaker misgaat dan ik zou willen (maar ik boek vooruitgang). Alleen knopen aanzetten… Sokken stoppen heb ik nog niet eens geprobeerd :-p

(Ik ben trouwens ruim drie jaar uit huis)

Mijn moeder is ook zo’n supervrouw! Ik probeer haar skills aan te leren (ik kan een knoop aanzetten, met een naaimachine omgaan – zolang iemand me maar komt helpen zodra ik de mist inga, haha en begin met leren koken/bakken) maar het zal nog wel even duren, haha.

Hier nog zo’n huiskluns maar wel met supermoeder. Ik woon nog thuis maar ik weet wel dat ik met mijn motoriek nooit een knoop kan aannaaien. De juiste rits voor in een broek is al een opgave.
Ik hoop dat ze met of nog kan leren of dat ze het altijd zal blijven doen.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *