De kwijlcolleges

Wat een lelijke PowerPoint. Pff, het is warm hier. Waar gáát het eigenlijk over? Ik heb zin in het weekend. Het is tijd voor pauze. Is het al pauze? Pauze! Je kent het vast wel: hoorcolleges die zo saai zijn, dat je nog net niet op je notities ligt te kwijlen.

Studeren kan dan nog zo leuk en nuttig zijn, sommige docenten bakken er geen hout van. Het ‘nuttige en leuke’ wordt overschaduwd door ‘wat heb ik hier aan,’ wat moet ik hiermee’ en vooral ‘wanneer is het pauze?’.

Het saaie college

Wordt gekenmerkt door knikkebollende studenten, als er al studenten zijn. De eerste week komt iedereen (een soort van) enthousiast opdraven, maar als blijkt dat de docent zelf ook niet meer kan uitleggen dan wat in de voor te bereiden stof staat, haken iedere week meer studenten af. Ik ben echter zo’n braaf kippetje wat toch naar de colleges gaat en door de grote afwezigheid van medestudenten niet lekker een siësta kan houden, maar onzinnige vragen moet beantwoorden. Ben ik hier nu zo vroeg voor opgestaan?

Het te moeilijke college

Braaf heb je je voorbereid en vol goede moed ga je naar college. Maar de docent is nog geen vijf minuten aan het praten of die moed zakt je alweer in de schoenen: de beste man (of vrouw) staat enthousiast (of verveeld) te vertellen. In vaktermen, die jij nog niet geleerd hebt. Waar gaat dit over? Het hele college lijkt abra kadabra en wat je wel snapte, lijkt nu wel Chinees. Zucht. Je kijkt opzij en je buurman staart met een lege blik voor zich uit. Aan de andere kant zit iemand met een pijnlijk gerimpeld gezicht. Die is getekend voor het leven door de docent die denkt dat we al afgestudeerd zijn op zijn vakgebied. Thank God it’s over, denken we als een kersvers blok – zonder dit vak – aangebroken is.

De afleidende docent

Lees: de docent met een slecht accent. Op de uni worden een hoop colleges in het Engels gegeven (niet heel verrassend als je Engels studeert) en een college volgen van een andere studie kan dan ook… Een verrassing zijn. Al is de stof nog zo interessant of begrijpelijk, als de docent een ‘it isn’t good anymore, but there is nothing on the hand‘ accent, vocab en grammatica heeft, is mijn aandacht weg. Als er überhaupt al iets van te begrijpen is. Taalcursus, please (voor de docent)!

Het afdwaalcollege

Heb ik me braaf voorbereid (zo goed, dat ik die ingewikkelde teksten ook nog eens snap), kraamt de docent allemaal filosofische onzin uit. Achtergrondinformatie die ons zou moeten helpen, want anders is die tekst niet te begrijpen (daar is dus iets fout gegaan bij mij). “When you think of yourself as yourself, can you come in yourself?” Dit is duidelijk een combi van de afleidende docent die een afdwaalcollege geeft. Je hoort de hersenen kraken van de mensen die niet zitten te knikkebollen. Wanneer is het pauze?

De toffe docent

De docent die ons pauzes van een kwartier geeft. De docent die ons vertelt wat er van ons verwacht wordt. De docent die wèl PowerPoints gebruikt (PowerPoints die ook werkelijk nuttig zijn). De docent die tijdens werkcolleges gewoon tussen ons in komt zitten, mee doet met discussies en niets van computers snapt. Doe mij die maar!