Categorieën
Columns

De jacht op een wesp (of bij)

De jacht op een wesp (of bij)

Ik ben dus iemand die, als de zon schijnt terwijl ik nog in bed wakker lig te worden, direct besluit dat het een blote benen-dag is en een zomerjurkje uit de kast trekt. Zodra de eerste zonnestralen op het balkon verschijnen, gaan de deuren wagenwijd open zodat ik toch nog een beetje van het weer kan genieten terwijl ik een essay tik (en, toegegeven, zodat ik veel pauzes kan nemen op het balkon). En dan gebeurt het.

Indringer!

Een indringer. Mijn uiterste concentratie (waarvan het maar de vraag is of dit werkelijk op het te schrijven essay gericht is) wordt bruut verstoord door gezoem en het regelmatige “pok, pok” als de indringer ergens tegenaan vliegt. Nog voor ik de indringer zie, hoor ik het tikken van de nagels van onze Balkonkat (“tippel, tippel, tippel”), die als een speer naar binnen stormt. Hij zit, kijkt, en rent weer weg als de indringer – een wesp of bij, neem ik aan – weer op de vlucht gaat.

Beestjesverdelger

Als je denkt, “goh, wat handig, zo’n beestjesverdelger,” dan heb je wel een beetje gelijk. De enige beestjes die Jack niet mag verdelgen, zijn bijen en wespen. Mijn alarmbellen gaan bij het eerste gezoem dus gelijk af en ik kan niet op mijn lauweren rusten in de veronderstelling dat de kat er wel korte metten mee maakt, maar moet in actie komen. Omdat ik niet de handigste ben en waarschijnlijk op het verkeerde moment (lees: als ik ‘m net tegen mijn been aan laat rusten) op het knopje druk, vermijd ik de elektrische vliegenmepper en pak er een oude, ongelezen krant bij die ik oprol zodat ik er flink mee uit kan halen (om hem naar buiten te jagen, natuurlijk). Alleen dit al zou de bij of wesp genoeg af moeten schrikken, maar nee.

Hoe dat eraan toe gaat

Het beest dwingt mij om net zo hysterisch als de kat (of wellicht nog hysterischer) door het huis te rennen, wild met mijn armen (en krant) maaiende naar het beest. Over de bank, om de bank, om de tafel, van de keuken naar de gang. Mijn work-out voor die dag kan ik wel achterwege laten. Ik mag het niet opgeven, want als Poes gestoken wordt… Hij rent namelijk trouw voor mij uit (de vraag is ook of ik zelfstandig op de indringer jaag of dat ik slechts Jack volg).

Het moment

Maar dan komt hèt moment. Het moment waarop ik hem in het nauw heb gedreven en haast zijn angstige koppie kan zien. Het moment waarop ik ontdek dat “de gevaarlijke indringer” eigenlijk niets meer dan een onschuldige bromvlieg is.

Één reactie op “De jacht op een wesp (of bij)”

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *