Bloed, zweet en de badkamer

Het is alweer een jaar geleden dat we op een zondag spontaan “even” inspiratie op gingen doen voor de badkamer. “Zandkleuren” zouden het worden, maar we kwamen thuis met iets heel anders. Inmiddels is er verbouwd en douchen we al negen maanden in een ware vijfsterrenbadkamer.

Bruine-tegel-tijdperk

Onze badkamer kwam echt uit het bruine-tegel-tijdperk. Je weet wel, zo’n standaard badkamer, waarmee huizen in de jaren ’80 werden opgeleverd en dit dan zo’n 25 jaar en een aantal gezinnen later. Witte wastafel, bad met verwarming erin (inclusief grote kier waar stof wél, maar schoonmaakspul niet onder kan. En een douchegordijn…) en zelfs een toilet (ongeveer een halve meter te ver van de muur dus half voor de deur, maar dat is een klein detail natuurlijk): alles zat erop en eraan. Doe daar nog een kastje voor toiletspulletjes en een wasmachine bij en je krijgt wat bijna vijf jaar onze badkamer is geweest.

Na die paar jaar konden we dus geen bruine tegel meer zien en hadden we ook wel genoeg van dat douchegordijn dat meer aan ons dan de badkuip geplakt zat. En van het bad zelf, dat alwéér een beetje begon te lekken. Maar een badkamer verbouwen, dat is nogal wat, dus veel verder dan voorzichtig wat plaatjes op internet kijken en besluiten dat we “natuurtinten” en “zandkleuren” mooi vonden, kwamen we eigenlijk niet.

Two Shades of Grey

Uiteindelijk gingen we naar een badkamerwinkel, want vroeg of laat moest het toch gaan gebeuren. Na uren rondlopen en een tweede bezoekje besloten we uiteindelijk een badkamer samen te stellen met… tegels in grijstinten (je weet hoe die dingen gaan).

Weer een paar weken en wat boze telefoontjes over verkeerde toiletten later ging het van start: alles eruit (ze hebben in één dag de hele badkamer gestript) en de tweede dag zaten de eerste tegels er al in. Iedere paar uur kreeg ik weer foto’s toegestuurd. Op de eerste foto’s herkende ik onze bruine-tegel-badkamer al niet meer terug, om nog maar te zwijgen over wat ik ’s avonds zag als ik thuiskwam van stage…

De vijfsterrenbadkamer

…en bovenal wat we zagen na veertien dagen: een ware vijfsterrenbadkamer. Het heeft wat bloed (echt), zweet (want zomer) en Amersfoortse kroketjes gekost, maar het resultaat is fantastisch – en dan hebben we nog niet eens de juiste spiegel laten maken.

Mijn vriend en vader hebben het helemaal zelf gedaan, met hulp van Willem de tegelzetter en zonder “Help! Mijn man is klusser” taferelen (daar had ik ook wel raar van op gekeken). Ik vind de badkamer grandioos en bijzonder mooi; het is iedere keer weer alsof ik in zo’n luxe badkamer van een vijfsterrenhotel sta. Dit allemaal dankzij mijn vriend, mijn vader, hun fantastische samenwerken en enorme doorzettingsvermogen!

En dan nu waar het natuurlijk allemaal om gaat: het resultaat. De indeling is grotendeels hetzelfde gebleven: rechts de wastafel (nu wastafels), links het toilet en douchegedeelte (met stortdouche), maar minus een bad en plus een muur.